Run Into my Arms (TO BE PUBLISHED)

Chapter 19

Yasmine

“Ano pa ang kailangan mo?” naiinip kong tanong at saka binawi ang kamay ko.

“I’ll excuse you to your teacher, we need to go somewhere. . .”

He didn’t let me talk, he grab my hand at dahan-dahang akong hinila papalabas ng classroom namin.

Dahil break time namin, madaming mga students sa labas ng mga classroom kaya lahat ng nadadaanan namin ay napapatingin sa aming dalawa.

“Saan mo ’ko dadalhin?”

Hindi niya ako sinagot hanggang sa huminto kami sa mismong harapan ng pintuan ng faculty.

Don’t tell me he’s going to talk to my teachers?

Kumatok muna ito sa pintuan pagkatapos ay pumasok ito sa loob hila-hila pa rin ako.

“O, Mister Javier, what’s bring you here?” my mouth felt when Miss Fedelin. So, they know this man?

Kahit na alam kong sikat ang pamilya nila Pauline dito sa davao at ibang part ng pilipinas ay hindi ko pa rin maiwasang magulat na kilala pa nila itong kasama ko.

“Hello, Miss Fedelin. I just want to excuse Yasmine for urgent matter. . .” magalang na sambit nito.

Ngumiti si Miss Fedelin saka tumingin sa akin. “Sure, no problem. . .”

Ilang minuto bago natapos ang usapan nila pagkatapos ay hinila na naman ako ni Martin palabas ng faculty.

Ang hilig niya manghila, ha!

“Ang bilis mo namang maglakad, dahan-dahan lang naman!” reklamo ko.

I thought he was going to walk slowly but I was shocked when he stop walking and look at me. Lumapit ito sa akin at pinulupot niya ang braso nito sa bewang ko at sabay kaming naglakad papalabas ng campus.

I’m just dreaming, am I?

Hindi ko maiwasang mailang lalo na’t kakikilala ko lang sa kaniya habang siya ay pachill-chill lang.

“Relax, I’m not going to do something bad to you,” he murmured.

Tumango ako at hindi nagsalita. Parang nanigas ang katawan ko at hindi mapakali.

I badly want to push him. Masyado siyang malapit sa akin.

Lumayo ito sa akin at pinagbuksan ako ng pintuan.

“You know how to drive naman, ’no?” wala sa sarili kong tanong at halata sa boses ko ang kinakabahan.

It’s not me. Para akong nanliliit kapag kaharap ko siya.

“Of course, I’m going to bring a car if I don’t know how,” mas lalo akong nanliit sa sarili ng dahil sa sagot niya.

Bakit pa kasi ako nagtanong? Hindi pa ba obvious na may dala itong sasakiyan so basically knows how to drive, idiot.

“Y-yeah. . .”