Kara Ay

Karanlık... Tek duyumsadığım şeydi. Artık ne yaram acıyordu ne de kalbim. Duygularım alınmış gibiydi. Artık ne sevgi kalmıştı, ne de umut. Karanlığın bana getirdiği tek bir şey var. O da ölüm.

Gözyaşlarımın sebebi donmakta olan bedenim miydi, yoksa parçalanmakta olan kalbim miydi? Hayallerimdeki erkek... Gerçek olmayan aşkım...

"Çok halsizleşmiş. Insanlar yemek yerler. Ölü kanı içmek istemezsin herhalde."

Garip, bu sözleri duyunca hissettiğim şey korku değil derin bir üzüntüydü.