-TAMAMLANDI- Ellerini öpüyorum ve yavaşça bornozunu omuzlarından sıyırıyorum. Beklediğim gibi bir göğsü yok. Sol göğsünün olması gereken yerde bir yara izi var.... Karşımda kanseri yenmiş genç bir kadın var. Yaşadıklarını yok saymak onun için ne çok zor olmuştur. O tir tir titrerken gözlerimin dolmasına engel olamıyorum. Yavaşça eğiliyorum... kalbinin üzerine yanan dudaklarımı bastırıyorum. Önce irkiliyor sonra ne yaptığımı anlayınca tekrar ağlamaya başlıyor. Yeniden bir öpücük konduruyorum. Sonra bi tane daha... Yarasından öpüyorum onu. Utandığı noksanını seviyorum. Ruhunu iyileştirmeye bu noktadan başlamalıymışım belki de... Hıçkırarak ağlamaya başlıyor, başını alıp göğsüme bastırıyorum, bana sımsıkı sarılıyor. "Benim de şimdi canım yandı Nurefşan.... Sen göğsün için ağlıyorsun ama ben... benim kalbimi söküp aldılar sanki. Senin ne acılara katlandığını düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyorum. "