HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı insanları değiştirir.
♡♡♡
İlkim'den
Salonda yere oturmuş ortada ki sehpaya yiyecekleri yığmıştık. Bir yandan yiyor bir yandan da çene çalıyorduk. Bağdaş kurduğum için uyuşan bacaklarımı Merve'nin üzerine doğru uzattım.
Kızlarda bir gariplik vardı.
Hissediyordum tuhaf davranıyorlardı.Sanki bana söylemek istedikleri bir şey vardı da bir türlü giremiyorlardı konuya.
Bir kez daha Merve'yle göz göze gelince boğazını temizledi.
"İlkimcim canım arkadaşım."
Şüpheyle kaşımı kaldırdım. Ben çocukluğumdan tanıyorum bunları. Ciğerlerini bilirim.Kesin bir şey oldu.
"Ne isteyeceksin Merve?"
Evet bu da bir ihtimaldi. Merve bir şey istemeden önce yağcılık yapardı.
"Aşk olsun kızım o nereden çıktı ya?"
Sahte bir hüzünle konuştuğu sırada Defne olaya müdahale etti. Demek ikisinin bildiği benim bilmediğim bir şey. Hadi bakalım. Derin bir nefes alıp kendimi duyacaklarıma hazırladım. Kötü bir şeydi hissediyordum.
"İlkim bizim seninle bir şey konuşmamız lazım."
Cidden mi? Hiç anlamamıştım.
"Ne oluyor korkutmayın beni."
Endişeyle onlara baktığımda yutkundu ikiside.
" Ben bugün Selim'e hesap sormak için şirkete gittim ya hani.. Başta anlatmak istemedi ama sonra bir daha beni görememekle tehdit edince döküldü. Elif'le aralarında bir şey yokmuş. Sadece yardım ediyormuş ona." kaşlarımı çattım.
Konuya birden girmişti. Hızlı hızlı konuşması onun gerginliğine işaretti. Ama bunun benimle ne alakası vardı?
"Ne yardımı?" Derin bir nefes alıp gözlerime baktı.
