HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Bölüm Şarkısı : Melisa Karakurt - Bir Fırtına Tuttu Bizi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgilim,şehrin tüm ışıkları asla gözlerin kadar parlamıyor.
♡♡♡
Ceketimi biraz yukarı çekip kolumda ki saatime baktım.Gece 4'e gelitordu. Arabamı evin önüne park edip sarsak adımlarla indiğimde gözlerimi Defne'nin camına çevirdim. Neredeyse 8 ay önce yine böyle sarhoş dönmüşken yaptığımız konuşma geldi aklıma.
O zaman bütün gece onun hasretine içmiştim, şimdi ise mutluluğumuza. Kötü günler bitmişti artık. Herşey güzel olacaktı.
Cebimde ki telefonumu çıkarıp adının üzerine tıkşadım. Saat çok geçti ama onu görmem lazımdı. Uzun uzun çaldı telefon,kapanmak üzereyken uykulu sesi doldu kulaklarıma.
"Selim bir şey mi oldu bu saatte?"
"Aşağıya gelsene."
Bir elim cebimde arabaya yaslanmış bekliyordum.Odasının ışığı yandığında perdesi açıldı.
"Nasıl çıkayım bu saatte Selim?"
"Sanki hiç yapmadığın şey güzelim. Gel hadi bekliyorum."
Telefonu kapattıktan kısa süre sonra üzerinde pijamalarıyla Defne görüş alanıma girdi. En sevdiğim hali kesinlikle bu haliydi. Güzelliğinin ve bunun benim kalbime zarar olduğunun asla farkında değildi.
"Delirdin mi bu saatte Selim!"
Huysuz ve uykulu hali aklımı başımdan alıyordu.Hiçbir şey söylemeden elini avcumun içine hapsedip yürümeye başladım.
"Nereye gidiyoruz? Ya Selim babam uyanırsa çok kızar!Bişiyorsun zaten laf edecek bahane arıyor.Bir şey desene dilinimi yuttun?"
Üst üste sorduğu soruları önemsemeden adımlarımı çocukluğumuza,gençliğimize şahit olan parka yönelttim. Burası hepimiz için özel bir yerdi.
Parkın arka tarafında ki ağaçlık alana ilerlerken Defne'de pes etmiş sessizce bana ayak uyduruyordu.Küçük bir ormanı andıran alanda adım gibi bildiğim o ağaca yöneldim.
Lisedeyken aşkımı doruklarda yaşadığım o zamanlar adımızı kazımıştım. Kabul ergence bir davranıştı ama görsün istiyordum. Aşkım her yüreğime ağır geldiğinde bu ağacın altına kaçar saatlerce otururdum.
