HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman seni iyileştirecek.
♡♡♡
"Doktor bey durumu nasıl?"
"Travma geçiriyor, ilaçlarla sakinleştiriyoruz şuan için böylesi hem kendisi hem de bebek için en sağlıklısı."
Başımda konuşulanları duyuyordum.
Endişeli sesler yankılanıyordu kulaklarımda. Bir uğultu gibiydi. Ama ruhum çekilmiş gibiydi. Hiç bir şey hissedemiyordum. Tepki veremiyordum. Halim yoktu. Sadece nefes alıyordum. Bu yaşamak sayılıyorsa sanırım hayattaydım.
Hiç bir tepki veremiyordum. Kalkıp gitmek istiyordum buradan ama hareket bile edemiyorken bu imkansızdı. Selim'i merak ediyordum. Onun yanında olmam gerekiyordu. Bana ihtiyacı olabilirdi.Ama gidemiyordum. Bubyatakta bir ölü gibi yatmaktan başka birmşey gelmiyordu elimden. Çaresizdim.
Yaşamın bazı durumları ve bazı noktaları var ki hiçbir şeyin anlamı dahi olmaz ya hani..O noktadaydım ben şu anda.
Bunca karamsarlık içerisinde kararan dünyamı tek bir kişi aydınlatabilirdi.
Ama o da bir daha dönmemek üzere gitmişti anladığım kadarıyla. Yalnızlığımla bırakmıştı beni.Hissedilen her şeye cümle kurulamıyordu.İçimde ki acıyı tanımlayabilecek bir kelime olduğunu sanmıyordum.Yeniden başlayabilmek için bir mucizeye ihtiyacım vardı.Ömürlük birini kazandım derken ömürlük bir ders almıştım.Kafama vura vura öğretmişti.Koskoca dünyada yerim yurdum kalmamıştı benim.
Dünyanın en çaresiz hissi neydi biliyoe musunuz? Ölmüş birini özlemek..her şey onarılıyor,her şey geçiyorda buna çare bulunmuyor. ...
Camın kenarına oturmuş hastanenin bahçesinde ki insanları izliyordum.
Bankta tek başına oturup dua eden bir adam. Kim bilir belki sevdiği kadın yada ailesinden biri kötü durumdaydı.
Yaşlı bir teyze ve amca kol kola girmiş hastanenin kapısına yürüyorlardı. Hayatlarının son yıllarında bile birbirlerine dayanak olmuşlardı. Kim bilir neler yaşamışlardı bir ömür.
"Kilo alacağım, elim yüzüm şişecek, belki de çok çirkin ve çekilmez olacağım bu süreçte, bakalım o zaman da sevecek misiniz Selim Bey?"
