HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Unutmak,iyileşmekle aynı şey değil.
♡♡♡
Rüzgarın çıkardığı uğultu İzmir sokaklarını esir almışken yüzüme her çarpışında iliklerimi donduruyordu.
Güneş bulutların arasına gizlemişken kendini, yağmur atıştırmaya başlamıştı. Gök yarılırcasına bir şimşek çaktığında adımlarımı biraz daha hızlandırdım.
Kasvetli havaya iç çekerek baktım. Yüzüme gelen bir kaç damlayla gözlerimi gökyüzüne çevirdim.Günlerdir dinmeyen yağmur başlamıştı yeniden.Sanki ruhumu yansıtıyprdu bu kötü havalar.
Yerdeki su birikintisine basan siyah kısa botlarım çamura bulanmıştı.
Siyah montumun yakasını kaldırıp boynumu kapattım. Atkı takmadığım için lanet ettim kendime.
Kırmızı beremin altından çıkan saçlarım nemli havanında etkisiyle kabarmıştı.
Adımlarım iskele tarafına saptım. Yağmur şiddetini arttırmıştı artık. Kesin hasta olacaktım.
Denize çıkan sokağın sonuna doğru yürürken derin bir nefes aldım.
Soğuk ciğerlerimi acıtıyordu.Havanın soğukluğundan olsa gerek sahilde hiç kimse yoktu.
Duyabildiğim tek şey ıslak botlarımın çıkardığı sesti.Saat sabah 8'di.
Aylardır olduğu gibi yine uyku tutmamıştı.
Boş sokaktan çıktığımda görüş alanıma giren iskeleyle gülümsedim. Burayı seviyordum.
Burada oturup kayalara vuran denizi izlemek acılarımı biraz olsun hafifletiyordu.
İskelenin ucuna geldiğimde bir elimle karnıma destek olarak yere oturdum.
Artık iyice ıslanmıştım saçlarımdan sular süzülüyordu.
Siyah süet eldivenli elimle karnımı okşarken acı bir gülümseme yayıldı yüzüme.
8. ayım bitmek üzereydi. Onlara kavuşmama az kalmıştı. Evet onlar. İkiz bebeklerim olacaktı. Birisi kız biri de erkek.
Ne olursa olsun onlar için nefes alıyor, onlar için yemek yiyordum. Kısacası onlar için yaşıyordum.
Halüsinasyonlar görüyordum sürekli. Doktor ilaç başlamak istemişti ma hamileliğim buna engel olmuştu. Bazen onu görüyor,hissediyordum. Benimle konuştuğunu saçlarımı okşadığını. Hayaldi biliyordum ama iyi hissettiriyordu. Ne acınası değil mi? Neredeyse kafayı yiyor oluşuma sevinecektim.
