HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen cevabı bilsende henüz kabul etmeye hazır değilsindir.
♡♡♡
"Defne!" adımı seslendiğinde duraksadım.
"Bekle gitme. Benim gerçekten konuşmam gerekiyor seninle."
Sırtım hala ona dönükken göz yaşlarım sicim gibi akıyordu yanaklarıma.
"İstesiğin kadar özlemedim de..Biliyorum ben seni yalan söylüyorsun."
Parke taşlı dar sokakta ikimizin sesi yan yana dizilmiş evlerin duvarlarına çarpıp yankılanıyordu.
Omzumun üzerinden baktım ona.
"Ne önemi var ki Selim?"
"Özür dilerim." sesi fısıldar gibi çıkmıştı.
"Her şey için. Yaptığım ve yapabileceğim her şey için. Sustuklarım,söyleyemediklerim için."
Pes edip bedenimi ona çevirdiğimde bakışlarımız anında kenetlendi birbirine.
"Çok seviyorum seni."
Sustum. Kalbim kaburgalarımın altında ezilirken o kaçtığım şeye yakalanmıştım. Yenilgiyi kabul ediyordum artık.
"Öncelikle geçen dediğin şey. Ben kalbimde ki kadına yani sana düşüncemde bile ihanet etmedim. Cansu'nun bahsettiği gece yalnız değildik. Üniversiteden bir arkadaşımın kuzeni. Hepimiz toplanmıştık. Bana olan yakınlığının farkındaydım. Ama hiç bir şekilde karşılık vermedim sana yemin ederim. Kalktım eve geldim zaten sonra. O gece sahilde öptüğünde ise aniden oldu tepki veremedim.Yemin ederim hiç bir yanlış yapmadım. Kalbime bu sevgi düştüğünden beri gözümle bile ihanet etmedim."
Ne diyeceğimi bilemezken karşılık veremeyeceğim sevgisi karşısında ezildim.
"Artık kendime saklamak çok ağır geliyor bunu. Defne ben aşık oldum. Hatta aşk hafif kalır hislerimin yanında. Sana aşık olduğumda çocuktum. Hep kaçtım, vazgeçmeye çalıştım ama bu sefer senden vazgeçmeyeceğim.Artık susmayacağım Defne.Kaçmak istemiyorum. Kartlarımı açık oynuyorum işte. Hep istediğin gibi."
Tek bir kelime dahi söyleyemiyordum ona.Karşısında öylece durup ağlamaktan başka hiçnir şey yapamıyordum.
"İlk ne zaman başladı dersen, cevap veremem. Bilmiyorum çünkü. Sanki hep varmışsın içimde. Sanki içimde bu aşkla doğmuşum ben. Senin mutlu olman için elimden gelen her şeyi yapar, senin bir damla gözyaşın için her şeyi yakarım biliyorsun. Benim için o kadar değerlisin ki, sanki diğer yarım olmuşsun. Sanki sen ne hissetsen aynısını hisseder olmuşum. Dertlerinle dertlenir, acınla ağlar, mutluluğunla gülümser olmuşum. O kadar sana benzemişim ki, ne zaman huzursuz olsan ben de huzur bulamaz olmuşum."
