HİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR.
Defne & Selim
"Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?"
Bakışları canımı acıtıyordu.
"Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sen huzuru hak ediyorsun.
♡♡♡
Kerem
Sonbahar yağmuru tüm kirleri silip götürmek istercesine yağıyorken, cama çarparak çıkardığı ses içimi kasvete boğuyordu.
Rüzgar ağaçları kökünden söküp atmak istercesine esiyordu. Devasa soğuk bir kış kapıya dayanmıştı.
Bardağı sıkıca tutan ellerim tüm acımı ondan çıkarmak istiyor gibiydi. Ferini yitirmiş gözlerimle camda ki yansımasını izliyordum.
Yine bir yerlere dalıp gitmişti o güzel gözleri. Yalan yok ya düşmüştü kalbime bir kere. Ama o parmağında ki yüzüğe, kalbinde ki aşkına olan saygımdan hiç dilime düşürmemiştim kalbimdekini.
Gereği yoktu,kendi kendime severdim ben onu.
Daldığı yerden aramıza döndüğünde bakışlarını bana çevirdiğini görüyordum.
Sakin adımlarla yanıma yaklaşıp omzunu cama yasladı.
"Doğum yaptığım gün de böyle yağıyordu yağmur."
Buğulu gözlerine baktığımda burukça gülümsedi.
"Kendimi en yalnız hissettiğim gün o gündü sanırım. En çaresiz olduğum gün. Yanımda olmasını delicesine isteyip asla gelmeyeceğini bilmek karnımda ki sancıdan daha çok yakıyordu canımı."
Onun üzülmesine dayanamıyordum.
Sırf bu yüzden bile o adamı unutmasını o kadar isterdim ki, yeniden mutlu olup gözlerinin içine kadar gülmesini.
Bu ben olmak zorunda değildim ama birinin onu kapandığı o kafesten çıkarıp alması gerekiyordu.
"Artık pastayı kessek mi çocukların uykusu gelecek?"
Kulağımın dibinde duyduğum Savaş'ın sesiyle bakışlarımı aşık olduğum gözlerden çektim.
Bu adamın sorunu neydi? Niye akbaba gibi sürekli çevremizde dolanıyordu?
"Olur keselim abi."
Defne ruhsuzca yanımızdan ayrıldığında öfkeyle baktım Savaş denen adama.
"Senin sorunun ne?"
"Sorunum ne olduğunu anlayacak kadar zeki bir adamsın sen."
Konuşmama fırsat vermeden devam etti.
"Ondan uzak dur, kafasını karıştırma onun. Defne evli hatırlatırım."
Dudaklarımdan çıkan alaylı gülüşle öfkeden kararmış gözlerine baktım dik bakışlarımla.
