Bir yaz günü hiç bu kadar üşüdün mü?
♡♡♡
Penceremin kenarına oturmuş rüzgar çanlarının melodik sesini dinliyordum.Huzur veriyordu. Sanki her şey yoluna girecekmiş gibi bir his yaratıyordu. Ya da ben o kadar çaresizdim ki bir nesneden huzur arıyordum.
Kapım tıklatıldığında bakışlarım oraya döndü.
"Gel."
İlkim kafasını odama uzatıp geniş bir sırıtmayla baktı bana. Bu sırıtma hayra alamet değildi. Kesin bir şeyler yumutlayacaktı.
"Napıyorsuun?"
Bu kızın enerjisine hayrandım açıkçası. Onun gibi olabilmeyi isterdim. Ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın dimdik durabilmek isterdim.
"Oturuyorum İlkimcim, sen napıyorsuun?"
Onun gibi sözcükleri uzata uzata konuştuğumda odaya girip yatağımın üzerine oturdu. Yastığımı kucağına alıp sarıldığında sırıtan yüzünü çatık kaşlarımla inceliyordum.
"Napiiim ya bir sana bakayım dedim."
"Beni korkutuyorsun civcivim."
Yastığı bana fırlattığında hızlı reflekslerim sayesinde suratıma çarpmadan yakaladım.
"Merve vardı konuşamadım rahat. Anlatsana şu Alaz'ı."
Belli oldu işte kaşıntısı. Abartılı bir şekilde göz devirdim sorusuna.Sessiz kalmayı tercih ettim.
"Yakışıklı mıydı? Gözleri ne renk? Ay soyadını biliyor musun instagramına bakalım!"
Ben sessizliğimi sürdürürken bakışlarımı tekrar camdan dışarıya çevirdim.Ama İlkim asla pes etmiyordu.
"Boyu uzun mu ? Ya Defne cevap versene bana!Çok merak ediyorum! Merve gördü çocuğu ben göremedim."
Sesinde bariz bir hayal kırıklığı vardı.
"Sıradan bir adam işte İlkim neden bu kadar merak ediyorsun?"
Oturduğu yerde kıpır kıpırdı.
"Seni evine kadar bıraktı. Numaralarınızıda almışsınız."
İması karşısında kaşlarımı çattım.
"Ne var canım anlat bir konuşup değerlendirelim."
Ojeli tırnaklarını inceliyordu.
"Bakarsın eniştemiz olur?"
Son söylediği cümleyle öfke dolu gözlerimle ona döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON DANS (Mahalle Hikayesi 1) -TAMAMLANDI-
Literatura FemininaHİKAYE DÜZENLENMİŞ BİR ÇOK YER DEĞİŞMİŞTİR. Defne & Selim "Ben mi bir şey yaptım ? Sana umut verecek bir davranışım mı oldu benim ?" Bakışları canımı acıtıyordu. "Merak etme sen her seferinde yerimi bana çok güzel hatırlattın, umut vermeyi bırak he...