တေနကုန္နီးပါး အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ေနလာရတာေၾကာင့္
ေျခေတြလက္ေတြ ေညာင္းေနၿပီ။
အေၾကာဆန္႔လိုက္ၿပီး ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
အဘိုးဝမ္က သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။
" ဒီည အိမ္မွာပဲ လိုက္အိပ္"
" အဘိုးက စိတ္ဆိုးမေျပေသးဘဲနဲ႔ကို"
" လိုက္ခဲ့ဆို လိုက္ခဲ့"
" ဟုတ္"
ရိေပၚက အဘိုးဝမ္အိမ္မွာပဲ ျပန္အိပ္လိုက္တယ္
အဘိုးဝမ္က ေညာင္းညာေနတဲ့အေၾကာေတြေျပေအာင္
ေျခရည္စိမ္ခိုင္းတာေၾကာင့္
ရိေပၚေျခရည္စိမ္ေနလိုက္သည္။
သူတို႔ေတြ ငါ့ကိုစိုးရိမ္ေနမလား
ဆိုၿပီး ေတြးေနမိေသး၏။
💛
ညကတျဖည္းျဖည္း ဥာဥ့္နက္လာသည္။
ရိေပၚက မလာေသးတာေၾကာင့္
ဆက္ပဲေစာင့္ေနလိုက္သည္။
သူ႔အဘိုးနဲ႔အဆင္မေျပေသးတဲ့ရိေပၚက
က်ိန္းေသ အိမ္ကိုပဲျပန္လာမည္။
သူျပန္သြားမွ ရိေပၚကလာရင္ တစ္ေယာက္ထဲဖစ္ေနအံုးမယ္
ဒါေၾကာင့္ ဆက္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ျခင္ေတြ အင္းဆက္ေကာင္ေတြကလဲ
ေျခေထာက္ကိုကိုက္ေနေတာ့ ေျခေထာက္လႈပ္ေနရသည္။
ဥာဥ့္နက္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ အိပ္ခ်င္စိတ္ကလဲ လႊမ္းမိုးေန၏။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ရိေပၚ အဘိုးဝမ္ကို အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာျပၿပီး သစ္ေတာထဲကအိမ္ေလးဆီသို႔
ထြက္လာသည္။
သစ္ေတာရဲ႕ တစ္ေနရာကိုအေရာက္ သူ႔ေျခလွမ္းကို
ရပ္တန္႔သြားေစသည္။
သစ္ပင္ ပင္စည္ကို မွီၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က
ဒီကို ဘာကိစၥနဲ႔မ်ား လာအိပ္ေနရတာလဲဟု
ေတြးလိုက္မိသည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ပခံုးကို လႈပ္ကာ
" ေ႐ွာင္းက်န္႔...ေဟ့....ညီငယ္ေလးေရ...
မ်က္လံုးကို လက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔က
သူဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုတာကို မသိတဲ့ပံုစံေလးျဖစ္ေနသည္။
" မင္း ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ"
" ခုမွျပန္ေရာက္တာလား ဒဏ္ရာေတြေရာရလာခဲ့လား
အ႐ိုက္ေရာခံရေသးလား"
ခုမွေလာကႀကီးကို ေသခ်ာျမင္ရတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔က
သူ႔ကို စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာေတာ့ ဘာျပန္ေျပာရမလဲေတာင္မသိေတာ့။
