ေ႐ွာင္းက်န္႔ လံုလဲု႔နဲ႔ သစ္ေတာထဲက အိမ္ေလးမွာ
ေနဖို႔ကို စဥ္းစားေနတာ တညေနလံုး ကုန္သြားခဲ့သည္။
ေနစရာမရိွတဲ့သူ႔အဖို႔ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အားနာေနတာနဲ႔
အလုပ္မျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္။
* ေနလိုက္ပါမယ္ ေနာက္မွျပန္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္*
အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚက ေဆးစာအုပ္ထူႀကီးကို
ဖတ္ေနတာ ေတြ႔ရသည္။
" ရိေပၚ "
" ဟင္ "
သူဘယ္ကေန စေျပာရမွာလဲမသိေတာ့ပါဘူး
လူေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးမေနဘူးတဲ့ သူ႔အဖို႔
ခက္ခဲေနသည္။
" ဘာေျပာဖို႔လဲ "
" ဟို...ေန႔လည္တုန္းက မင္းေျပာတဲ့ဟာကို
ငါလက္ခံ တယ္ "
" ေျသာ္...ဒါဆို ဒီညသြားမလား ငါ့အဘိုးက
မနက္ျပန္လာမွာဆိုေတာ့... "
" အင္း "
" တစ္ေယာက္ထဲသြားလဲ လမ္းမွတ္မိတယ္မလား ညက်ရင္ လီဂ်ဴက
ထမင္းလာပို႔လိမ့္မယ္"
" မင္း လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးလား "
" ငါ ဒီစာအုပ္ကိုၿပီးေအာင္ ဖတ္ရမွာမလို႔ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးေလ ရတယ္မလား"
" ေျသာ္...
"လမ္းမွတ္မိလား "
"ဟင့္အင္း "
" ငါ့ကို လိုက္ပို႔ေစခ်င္လား "
"အင္း... လမ္းမမွတ္မိလို႔"
" ဒါဆို မင္းငါ့ကို မယဥ္မေက်းေခၚေနတာေတြကို.
ရပ္လိုက္ေတာ့"
" ဟမ္... "
" ငါက မင္းထက္ အသက္ပိုႀကီးတယ္ေလ
အဲ့ဒါမလို႔ ရိေပၚလို႔ေခၚတာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္"
" ဟုတ္ကဲ့"
" သြားၾကမယ္ ေနဝင္ေတာ့မယ္"
ရိေပၚက စာအုပ္ထူႀကီးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို လိုက္ပို႔ဖို႔ အေပၚဝတ္အက်ီၤအထူကို
ဝတ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သစ္သားထပ္ခိုးေပၚက ေစာင္အထူႀကီးကို
ယူလိုက္သည္။
ထိုေစာင္အထူႀကီးေပၚကို မွင္ျဖင့္ ' ေ႐ွာင္းက်န္႔' ဆိုၿပီး.
ေရးလိုက္သည္။
" မင္းအတြက္ "
ရိေပၚက ေစာင္အထူႀကီးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔အား
ေပးလိုက္သည္။
