အိပ္ေနရင္းက မထေသးဘဲ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ရံုရိွေသးတယ္
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ထိုင္ေနရာမွ သူ႔ဆီထလာသည္။
" ဒီစာေလး ဖတ္ျပေပးပါလား"
သူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္လာတဲ့ စာရြက္ေလးကို
ရိေပၚက ခနစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
" အိပ္ငိုက္ေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္းမလို႔
ေပးေလ ငါဖတ္ျပမယ္"
စာရြက္ကိုယူၿပီး ရိေပၚဖတ္ျပဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို သူအားရင္
စာေရး စာဖတ္သင္ေပးရန္လဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
" မင္း ခမည္းေတာ္ကို လုပ္ၾကံတဲ့သူကိုသိခ်င္ရင္
ထ်န္လံု ဆိုတဲ့သူဆီသြား
ထ်န္လံုက အေနာက္ဘက္ 'စန္း'ရြာမွာေနတယ္
မင္း အျဖစ္မွန္ကို မသိခ်င္ရင္ေတာင္
ငါ့ကိုကူညီေပးပါ တဲ့"
" သူဘာေျပာခ်င္တာလဲ မသိဘူး"
" ငါဖတ္ျပတာကို နားမလည္လို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး 'အျဖစ္မွန္ကိုမသိခ်င္ေတာင္
သူ႔ကိုကူညီေပးပါ' ဆိုတာကို နားမလည္တာ "
" သူ႔မွာ အခက္ခဲရိွေနလို႔ေနမယ္
ဒါနဲ႔ မင္းဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
" အဲ့ ထ်န္႔လံု ဆိုတဲ့ လူကို သြား႐ွာရမွာေပါ့
မဟုတ္ရင္ ဒီလိုမ်ိဳးႀကီး တစ္သက္လုံးေနရမွာ..."
" ဟုတ္ပါတယ္ မင္းမွာအျပစ္မရိွဘူးဆိုတာ
သက္ေသျပႏိုင္ရင္ ငါလဲအဘိုးနဲ႔ျပန္ေနရမယ္
ေကာင္းလိုက္တာ...."
လို႔ေျပာရင္း မ်က္လံုးေတြမွိတ္သြားသည္အထိ
ျပံဳးလိုက္သည္။
" အင္း..."
" ငါ ၿမိဳ႕ထဲသြားလိုက္အံုးမယ္
လံုလံု႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ေပးပါအံုး
မနက္စာကို လီဂ်ဴလာပို႔ေပးလိမ့္မယ္"
"ဘာသြားလုပ္ဖို႔လဲ"
" ေဆးသြားကုရမယ္ေလ မဟုတ္ရင္
ဘာနဲ႔စားရမလဲ"
" လိုက္ခ်င္တယ္လို႔"
" ဘယ္လိုေတြလာေျပာတာလဲ
မလိုက္ရဘူး "
ရိေပၚက ေဆးေသတာၱေလးယူကာ အိမ္ေလးထဲက
ထြက္သြားေလသည္။
" တကယ္ မလိုက္ခိုင္းတာပဲ"
