မနက္မိုးလင္းလာေတာ့ လံုလံု႔ကို ႏိႈးၿပီး
မ်က္ႏွာသစ္ေပးလိုက္ကာ အိတ္ထဲမွာက်န္ရိွေနေသးတဲ့
မုန္႔အနည္းငယ္ကို အစာေျပေစရန္ ေကြၽးလိုက္သည္။
" စားၿပီးရင္ သြားၾကရေအာင္"
'စန္း'ရြာကို သြားဖို႔ ရြာ၂ ရြာကို ျဖတ္သြားရအံုးမွာေၾကာင့္
အိမ္႐ွင္ေတြကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၿပီး
မနက္ေစာေစာပဲ ထြက္လာလိုက္သည္။
လံုလံု႔ရဲ႕ လက္ကို ကိုင္ထားၿပီး
ခရီးဆက္လိုက္ရာ ပထမရြာကို ေရာက္ေတာ့
ရြာဝင္ေပါက္မွာ ေစာင့္ေနက်တဲ့ လူအနည္းငယ္ကို
ေတြ႔ရသည္။
လက္ထဲမွာလဲ ဓားေတြ ကိုယ္စီႏွင့္...။
လံုလံု႔ကေတာ့ ေၾကာက္လို႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကို
ပိုၿပီး တင္းေနေအာင္ ကိုင္ထားသည္။
" မင္းတို႔ ဘာလာလုပ္တာလဲ ေကာင္ေလးေတြ"
" စန္း ရြာကို သြားခ်င္လို႔ပါ"
" စန္း ရြာကို လား
မင္းတို႔အရြယ္ေလးေတြ သြားတာက
အနၱာရယ္မ်ားတယ္ သတိေတာ့ထားေပါ့
ငါတို႔က ကေလးေတြမလို႔ ငါတို႔ရြာကေန
ျဖတ္သြားဖို႔ ဒီအတိုင္းလႊတ္ေပးလိုက္တာ"
" ေက်းဇူး"
ပထမတစ္ရြာကေန ျဖတ္လာၿပီး ေနာက္တစ္ရြာကိုေရာက္ေတာ့လဲ
ဒီအတိုင္းျဖတ္သြားခြင့္ျပဳၾကသည္။
'စန္း' ရြာကို ေရာက္ေတာ့ စစဝင္ခ်င္းမွာပဲ
တိရိစၧာန္ေတြကို သတ္ျဖတ္ေနၾကတာကိုေတြ႔ရသည္။
အသတ္ခံရတဲ့ တိရစၧာန္ေတြရဲ႕ အသံကလဲ
ဆူဆူညံပင္။
ေသရမွာကို ေၾကာက္ၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာေၾကာင့္
ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းလွတယ္။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ လံုလံု႔ေလးကို ခ်ီလိုက္ၿပီး အေ႐ွ႕ကိုဆက္ေလ်ွာက္လိုက္သည္။
ဒီတစ္ေနရာကေတာ့ လူေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ေနၾကတာကို
ေတြ႔ရသည္။
အညႇာတာကင္းမဲ့စြာ ႐ိုက္ေနၾကၿပီး.
အ႐ိုက္ခံရတဲ့သူေတြရဲ႕ ေတာင္းပန္သံေတြကိုလဲ
ၾကားရျပန္တယ္။..
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
အက္ကြဲေနတဲ့အသံ ၊လည္ေခ်ာင္းေျခာက္ေသြ႔ေနလို႔
ရိွသမ်ွအားနဲ႔ ေတာင္းပန္ေနတဲ့ ခပ္အက္အက္
အသံေတြကို ၾကားရတာေၾကာင့္
ေ႐ွ႕ကိုျမန္ျမန္ေလ်ွာက္ရတယ္။
သို႔ေပမဲ့ ေျခေထာက္ကအားမရိွသလိုခံစားလာရသည္။
ေစာနကအသံေတြက သူ႔ကို ေသြးပ်က္ေစတယ္။
