Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

32.Bölüm ~Ne yapmalı?~

Hikayeye geri dönmemi sağlayan hnf_dymz ve EldritchArrow teşekkürlerimi iletiyorum!
Bu bölümü onlara ithaf ediyorum :)
Medyada bizimkiler var bir göz atın, şarkı bölümden bağımsız ama çok güzel, dinleyin muhakkak :)

Keyifli okumalar!


Geçirdiğimiz harika bir gecenin ardından Kerem, Can ve Tuana ile kahvaltı yapıyorduk. Ah gece ne mi? Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Kerem’i kandırma çabalarım boşa çıkınca mecburen bende olayı akışına bıraktım. Aman ne akış ama.

Kerem’e öyle bir sevgi ile bağlıyım ki kendi kurduğum kuralları yine kendim onun için yıkıyorum. Hayatımda hiç yapmadığım, yapmayacağım şeyler yaptım. Hala da yapıyorum.

Hamileyim.

Bundan daha büyük bir şey olabilir mi? Hem de sevgilimden, sevdiğim adamdan. Anne olmak benim korkulu rüyamken şimdi korktuğum tek şey bebeğime bir şey olmaması. Bebeğimi daha hissetmiyorum, onu doğru düzgün görmedim bile ama annelik duygusu öyle bir şey ki onun için çıldırıyorum.

Bir an önce kollarımın arasına bebeğimi alıp onu öpmek, sevmek, koklamak ona bakmak istiyorum. Ah tabi ki koca bebeği unutmamak gerek.

“Hayatım, iyi misin?” Kerem’in yatıştırıcı ve endişeli sesiyle düşüncelerimden ayrıldım. Ona minnetle gülümseyip küçük bir öpücük gönderdim.

“Sadece dalmışım. Bugün ne yapıyoruz?” diyerek gülümsedim.

“Biz bugün dönüyoruz. Düğün işlemlerini bir an önce halletmemiz lazım. Daha aileler tanışacak ve en kötüsü Tuna’yı nasıl ikna edeceğimi bilmiyorum.” Gözlerini devirip dudaklarını büzdü Tuana.

Ah. Tuna. Kesinlikle bu evliliğe izin vermeyeceğini hepimiz biliyoruz. Ama onu bir şekilde ikna edeceğimize de biliyoruz. Ama nasıl?

“Takma kafana, Tuna bu birkaç gün konuşur sonra kabullenir.” Bir şekilde onu yatıştırmaya çalıştım ama pek başarılı olamadım gibi.

“Buna hangimiz inandı? Diyerek ayara girdi Can. Kimseden ses çıkmayınca Kerem araya girdi bu sefer. “Kaçır abi. En iyi çözüm bence.” Birde üzerine sırıtmaya başladı.

“Kardeşim sen bizi düşünme. Kendini düşün, benden sana tavsiye.” Can Kerem’e seksi olduğunu zannettiği bir bakış attı. Neler dönüyor burada?

“Kes zevzekliği Can.”

“Tamam abi, sen bu kafayla devam ben bir şey demiyorum.” Can kısa bir an bana baktı ve gözlerini kaçırdı. Kerem’e baktığım da elinde ki çatalla tabağında ki zeytin ile oynuyordu.

Ortamı yumuşatmak için –ki burada yüzümü asıp neler döndüğünü bana anlatmaları için duygu sömürüsü yapmak lazımdı- çatalımla Kerem’in oynadığı zeytini alıp ağzıma attım.

“Bebeğimiz acıkmış.” Sevimlice gülümsedim. Uzanıp dudağıma bi öpücük kondurdu.

“Ya yapma şunu! Sevmiyorum biliyorsun.” Kerem ufak bir kahkaha attı ardından dudaklarıma tekrar uzanıp daha uzun ve tutuklu bir öpücük bağışladı bana.

“Oldu mu sevgilim?”

“Eh işte, daha iyisi olabilirdi.” Deyip kıkırdadım. Kerem’in gözleri bir an kararıp kısa bir süre sonra eskisi haline döndü. Ah. Geceyi hatırladı.