Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

Kesit&Duyuru

Bölüm değildir. Sanırım tükenmişlik sendromuna gibi saçma bir şeye girdim bölüm yazamıyorum nedenini inanın bende bilmiyorum. Biraz kendimi toparlayayım en kısa sürede uzun bir bölümle geri geleceğim. En fazla Cumartesi'ye kadar yazarım diye düşünüyorum sizide bekletmek istemiyorum. Şuan içinde bulunduğum durum yeterince üzücü zaten.

Son olarak Yosun ile çok güzel bir röportaj gerçekleştirdik. Ben çok keyif aldım umarım okurken sizde öyle düşünürsünüz.Birkaç tane tüyo verdim, bakmanızda yarar var. Yoruma linkini bırakacağım oradan okuyabilirsiniz.

Cumartesi gününe kadar kendinize iyi bakın.Sizleri seviyorum. 

KESİT

Karanlık.

Etrafımda hiçbir şey göremiyordum. Burası bana bir şey hatırlatıyordu ama hafızamı ne kadar zorlasam da görüntüler gözümün önüne gelmiyordu. Birkaç adım ilerledim. Birden birkaç sokak lambası açıldı.

Soğuk.

Şimdi ise soğuktu. Birkaç adım daha ilerleyip nerede olduğuma bakındım. Burası ürkütücüydü. Bana iyi şeyler hatırlatmıyordu. Hafızam bana küsmüş gibiydi hiçbir şeyi hatırlayamıyordum.

Mezarlık.

Birkaç adım daha ilerledim her yerde mezar vardı ve bunların hepsi bebek mezarıydı. Bir hıçkırık sesi duydum. Ayaklarım benden önce harekete geçip sesin geldiği tarafa doğru yürüdü. Bir adam mezarın başına diz çökmüş ağlıyordu. Yüzünü göremiyordum. Nedenini bilmediğim bir şekilde içimi bir hüzün kapladı. Bende karşısına geçerek diz çöktüm.

Geldiğimi fark etmiş olacak ki kafasını kaldırıp bana baktı yeşil gözlerinde acı vardı. Gözyaşlarını eliyle sildi ve bakışları tekrar gözlerimi buldu. Acı dolu bir sesle “O öldü Zeynep. Bebeğimiz öldü.” Diye fısıldadı.

Kimden bahsettiğini bilmiyordum. Aslında şuan hiçbir şey bilmiyordum. Ben kimdim? Bu adam kimdi? Kimin bebeği ölmüştü? Bakışlarımı mezar taşına çevirdim. Hiçbir şeyi hatırlamıyordum ama bu isim.. Bu isim bana tanıdık geliyordu.

Peri SAYER.