Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

43.Bölüm

Ve bomba etkisi yaratacak bölüm geldi!

Bölümü bütün okuyucularıma ithaf ediyorum.

En uzun bölüm oldu, çok uğraştım inanın ki.

Herkesten yorum bekliyorum..

-----

Kerem'in romantik evlenme teklifinin üzerinden iki gün geçmişti. Şuan oturduğum koltukta tepinip, Kerem'i öldürme planları yapıyordum.

Neden mi?

O gece Kerem'le harika bir akşam yemeği yemiştik her şey mükemmeldi, kusursuzdu. Gecenin sonunu da öyle biteceğini zannediyordum ama yanılmam uzun sürmemişti.

Kerem sanki çok normal bir şeyden bahşediyormuş gibi, "İki gün sonra seni istemeye geleceğiz, istemeden iki gün sonra kına gecesi yaparsınız, ondan sonra ki günde düğünümüz olacak." Dedi.

Tabi ben önce bir kaldım, yüzümde ki ifadeyi inanın o an çok merak ediyordum çünkü Kerem gülmemek için ekstra bir çaba harcıyordu. Daha sonra kahkaha atmaya başlamıştım. Delirmiş gibi gülüyordum, şaka zannediyorum tabi ben.

Ama yine erken karar vermiştim. Yanıldığımı anlamam sadece iki dakika mı almıştı. Lanet olasıca adam ciddiydi! Bütün itirazlarıma rağmen şuan babamların evinde oturmuş Kerem ve ailesinin gelmesini bekliyordum.

"Bebeğim sakin ol artık."

"Nasıl sakin olayım Tuana Allah aşkına ya! Şuraya bak resmen dört gün sonra evleniyorum ve hiçbir şeyim hazır değil!"

Annem araya girme ihtiyacı hissetmiş gibi mutfaktan kafasını uzattı. "Hayatım biz her şeyi halledeceğiz. Sevim hanımla konuştuk o yarın alışverişe gidip gereken her şeyi alacağız. Zaten eviniz hazır öyle değil mi?"

Niye beni kimse anlamıyordu ki? Sorun aslında hiçbir şeyin hazır olmaması değildi. Bana böyle emrivaki yapar gibi altı gün sonra evleniyoruz demesiydi. Yani tamam yakında doğuracaktım elbette ama yine de ah!

"Ev.. Görmeniz lazım o kadar güzel ki.. Bütün aldığımız eşyalar yerleşmiş, bebeğimizin odasını görmeniz lazım insanın oradan çıkası gelmiyordu hiç. Zar zor orayı bırakıp eve geldik."

Hülyalı hülyalı Tuana'ya bakarken kendimi gülümsemekten alıkoyamıyordum. Tuana bu halime bakıp iç çekti.

"O kadar mutluyum ki seni böyle gördüğüme." Kollarımı açıp onu yanıma çekerken kocaman gülümsedim.

"Canım arkadaşım benim, bende çok mutluyum senin adına." Bir süre öylece durup eskilerden konuştuk. Kendimi daha rahat hissediyordum ama hala heyecanlıydım.

Beni istemeye geliyorlardı ve karnım kocamandı!

Nasıl sakin olacaktım ki?

"Ya Zeynep şu kına gecesi olayına ne diyorsun sen?" diye sordu Tuana kolumun altından çıkıp yüzüme bakarken. Yüzümü buruşturdum.

"Aslında kına gecesi istemiyorum. Ne o öyle annemin arkadaşları gelip oynayacaklar, yok benim ellerime kına sürekler. Aay yok yok ben düşünürken bile fenalaştım, vallahi doğururum oracıkta. Yapmayalım.. ama başka ne yapacağız ki?"

Dudaklarımı büzüp düşünmeye başladım. Aklıma başka bir şey de gelmiyordu ki. Bu sırada Tuana'nın gözlerinde gördüğüm pırıltılar onun bir şeyler bulduğunu gösteriyordum.

Heyecanla el çırpıp, gülümsedi. "Seni barı kapatalı o gece, bütün arkadaşlarımızı çağırırız sabaha kadar koparız!"

Tabi ya! Nasıl unuturdum ben barı? Heyecanla gülümsedim bende. Harika olacaktı!