Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

17.Bölüm ~Gerçek~

Birkaç şey söylemek istiyorum her zaman ki gibi. Sanırım ilk defa yazdığım bir bölümü beğenemedim yazdım, sildim değiştirdim ortaya böyle bir şey çıktı. Tanıtım kısmına geldik. Olayları hızlandırdım yani. Bundan sonra ki bölümler için ne olur bilemem. Aslında bakarsınız sizin yorumlarınıza bağlı devam edeceğim. Aklımda birkaç senaryo var zaten.

Bundan sonra Kerem'in pişmanlığını ve vicdan azabını okuyacaksınız. Kerem Sayer'i süründüreceğiz Zeynep'le beraber!

Yeni bölüm Perşembe ya da Cuma gelir sınav haftasındayım çünkü. Anlayışınız için teşekkürler. Eğer bölümü beğenmezseniz bu seferlik mazur görün elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Hepinizi çok seviyorum.

İyi okumalar!

1 Hafta sonra

Koskoca 1 hafta oldu. Kerem bu süre içerisinde birkaç kez arayıp iyi olup olmadığımı bir ihtiyacımın olup olmadığını sordu. Yanıma gelmedi, işim var diyerek geçiştirdi her seferinde beni.

Üstüne gitmek istemedim, bir şeyle oluyordu bilmediğim bir şeyler ve bu beni korkutuyordu. Aramalarıma hiçbir mesajıma cevap vermiyordu. Belki de bana kızmıştı ama ben ona ne yapmıştım ki?

Ona bir bebek vermediğim ya da anne olmak istemediğim için beni bırakmış olabilir miydi? Ama o benim yanımda olsaydı bunların üstesinden gelemez miydik?

Anne olmak isteyebilirdim. Kerem'den bir parçayı içimde taşımak..

Bir yandan beni deli gibi korkutuyordu ama bir yandan da heyecanlandırıyordu. Eskisi kadar korkmuyordum anne olmaktan Kerem beni buna alıştırmıştı. Beni kendine de alıştırmıştı ama gitmişti..

Bu bir hafta içinde mide bulantılarım artmış ve birkaç kez kusmuştum. Artık alkol içemiyordum gördüğüm zaman yüzümü buruşturuyor ve oradan uzaklaşıyordum. Bara da gidemiyordum. Sanırım hastaydım.

Evden dışarı adım atmıyor bütün gün yemek yiyor ve uyuyordum. Bütün bunlar üst üste geliyordu ve bazen çıldıracak gibi oluyordum. Kerem'in beni bırakma düşüncesi midemi bulandırıyordu. Beni bırakmazdı değil mi bu kadar şeyden sonra ortada hiçbir şey yokken beni bırakmazdı.

"Zeynep?"

"Efendim Tuana?" Bu süre içinde Tuana hep yanımda olmuştu. Bazen beni saçma sapan fikirleriyle çıldırtıyordu. Hamilelikten bahsedip durması daha çok sinirlerimi bozuyordu. Kerem hamile kalamayacağımı söylemişti ona güveniyordum. Annelikten ne kadar korktuğum biliyordu ve bana istemediğim bir şey yapmazdı.

Her ne olursa olsun bu konuda ne kadar hassas olduğumu biliyordu ve bana bunu yaşatması söz konusu bile olamazdı.

"Daha iyi misin? Sürekli kusuyorsun bir doktora gitsek?"

"İyiyim bir şeyim yok."

Tuana'nın yüzünde öyle bir ifade vardı ki gözlerimi devirerek ona baktım.

"Söyle."

"Kızmayacaksın ama." Omuz silktim. Şuan hiçbir şey yapmaya halim yoktu

".Yorgunum, halsizdim, midem bulanıyor ve uykum var. Sana kızacak gücüm bile yok cidden."

Şimdi bunları böyle söyleyince bir tuhaf oldum. Gözlerimi pörtleterek Tuana'ya baktım. Ve o da bana aynı şekilde bakıyordu.

"Hamilesin Zeynep!" diye cırladı.

"Saçmalama böyle bir şey olamaz. Kerem bana dedi ki-