Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

18.Bölüm ~Öldü~

Yine o güzel yorumlarınızı dayanamayıp erkenden yükledim bölümü. Bölümü yazarken bazı yerlerinde ağladım. Bi garip oldu bu bölüm ilk defa böyle bir şey yazıyorum çünkü. Kısa oldu dediğim gibi yorumlara dayanamayıp yazabildiğim kadar yazdım.

Bölümü YamurTurna'ya ithaf ediyorum

İyi okumalar!

Bu o muydu? Bu beden ona mı aitti?

Her zaman gülen suratı şimdi öylece duruyordu. Yüzü bembeyazdı. Kıpırdamıyordu. Gülmüyordu, konuşmuyordu, tepki vermiyordu. Ölü gibiydi..

Yavaşça eline dokundum ve hızlıca geri çektim. O her zaman sıcacık olan elleri şimdi buz gibiydi. Bu o değildi. Olamazdı. Lanet olsun ki Zeynep bu değildi.

Onu bu hale ben getirmiştim. Benim yüzümden buradaydı. benim şerefsizliğim yüzünden burada yatıyordu. Siktir siktir siktir.

Orospu çocuğunun tekiyim. Nasıl yapabildim bunu ona, nasıl kıyabildim ona? nasıl kıyabildim sevdiğim kadına.. nasıl kıyabildim bebeğime..

"Son durumu ne?" bir şeyler yapmam gerekiyordu gidemezdi Zeynep beni bırakıp gidemezdi. Evet ben onu bıraktım ama beni bırakmazdı yapmazdı bunu bana.

"Bebeğin durumu ağır, eğer bebeği kurtarmaya çalışırsak ikisini de kaybederiz ama yine de denemek zorundayız."

"Ne demek denemek zorundayız lan?" gözlerimde ateş fışkırırken yanımda ki adama baktım. Ne diyeceğini bilemez bir hali vardı. Bu mümkün değildi bebek için Zeynep'İ kaybedemezdim. Her ne olursa olsun bir daha onu bırakamazdım.

"Ne yani bebeği alacak mıyız? Bir şansımız var ikisini de kurtarabiliriz."

"Sikerim lan senin şansını!" diye hırladım. Açelya kolumdan tutup beni ameliyathaneden çıkarmaya çalışırken ondan kurtulup kollarını koparırcasına sıktım.

"O babana söyle ölümü benim elimden olacak. Şimdi siktir git sakın gözüme gözükme!"

Ne yapacağımı şaşırmış bir şekilde bana bankan Açelya'yı aniden bırakıp yere düşmesini önemsemeden Zeynep'in yanına gittim. Bir şeyler yapmam gerekiyordu.

"Kerem yakınının ameliyatını giremezsin. Burası Türkiye değil böyle bir şeye izin vermezler."

"İzin isteyen yok. Bebeği alacağız hazırlanın."

"Kerem giremezsin ameliyata zorluk çıkarma."

"Sana teslim edeyim onu. Baban gibi sende onu hayatını karart. Buna izin vermemi mi istiyorsun?"

Açelyanın gözlerinin dolması ya da kalbinin kırılması umurumda değildi. O bunu hak ediyordu. Babası da Açelya'da bunu hak ediyordu. O Tarık dene orospu çocuğunu öldüreceğim bu yaptıkları yanına kalmayacak.

Her ne yaparsam yapayım bu ameliyata giremeyeceğimi biliyordum. Yapamazdım. Sevgilimin karnından bebeğimi alıp öldüremezdim. Hangi baba bunu yapardı ki? Hangi baba bebeğini öldürebilirdi?

"Açelya ameliyata girmeyecek. Yukarıdan sizi izliyor olacağım tek bir hata yapın Zeynep'in kılına zarar gelsin hepinizi sikerim. Duydunuz mu beni?"

Şaşkın gözlerle bana bakan insanlara doğru yaklaştım. Bağırmak istemiyordum. Zeynep'i ürkütmek istemiyordum.

"Duydunuz mu." Diye tısladım.

Hepsi kafasını sallarken son kez Zeynep'e baktım. Yanına yaklaşarak elini avucumun içine aldım. Sadece onun duyabileceği bir şekilde: