Dilem

5.

(Medya, İbrahim Tatlıses - Deryalım
Dolslslss bu kitabın şarkıları favım)

İyi okumalar ❤️
Bu bölüm diğerlerinden uzun, hakkını verin bakalım.

Ezgi karşısında oturan iki büyüğe yemek boyunca çekimser bakışlar atmıştı. Koray'ın annesi de babası da iyi insanlardı ama annesinin çok yumuşak olması , babasının çok sert durması onu çekingen kılmıştı. Ayrıca annesi torununun bugün onlarla kalmasını, yeni evli bir çift oldukları için ikisinin yalnız kalması gerektiğinde söylediğinde içtiği suyu yutmakta zorlanmıştı.

Bazı şeyler harici sakin ve sohbet dolu geçen yemeğin sonuna geldiklerinde Yankı babaannesinin kucağında uyuyakalmıştı. Saatin akşam on dolaylarında olması Yankı'nın uyuması için yeterliydi çünkü uyku saati gelmişti.

"Kalkalım hadi."

Koray'ın babası ağzına yerleştirdiği kürdanın ardından oğluna bakarak konuştuğunda Koray kafasını sallayıp ayağa kalktı.

"Hesabı ödeyip geliyorum."

Koray hesabı ödemek için kalktığında Ezgi önce İpek'e sonra kaynanasına bakmıştı.

"Benim de lavaboyu kullanmam gerekiyor."

"Koray gelene kadar git gel ablam."

Yerinden kalkıp masaların arasında dolaşan garsona tuvalet yerini sordu. Kasanın yanında cevabını aldığında bir alt kata inerek gösterilen yere doğru ilerledi. Kasanın yanına vardığında hesabı ödemiş, kasadaki adamla konuşan birkaç saatlik kocasını gördü. Mecbur yakınlarından geçeceği için onlara doğru ilerleyip Koray'ın kendisini görmesini bekledi, gördüğünde ise eli ile Wc yazısı olan kapıyı gösterdi. Kapıdan içeriye girip temiz sayılabilecek tuvalette işini hallettiğinde aynadan saçlarını elleriyle gelişi güzel düzeltmiş, yemek yerken çıkan rujunu peçete ile tamamiyle silmişti.

Tuvaletten çıkıp kasanın oraya baktığında göremediği kocasını tuvaletin çaprazındaki duvara yaslanmış beklerken bulmuştu.

"Annemler eniştem ile gittiler."

Tuvalette geçirdiği sürenin uzun olmadığından emindi Ezgi ama o arada gitmişlerdi demekki.

"Görüşürüz diyemedim."

Sıkıntı ile kafasını kaşımıştı bunu söylerken. İpek'i her zaman görürdü de Dilber Hanımlara görüşürüz demek isterdi.

"Annemler gelmişken ablamda kalacak birkaç gün. Görüşürüz daha."

Koray, Ezgi'nin neyi düşündüğünü anlamış gibi konuştuğunda kız sıkıntısından arınmış ve ona doğru birkaç adım atmıştı.

"Hadi gidelim."

Koray tekrar konuşup çıkışa doğru yöneldiğinde Ezgi de yanına ilerlemiş ve beraber yürümeye başlamışlardı. Kapıdan çıkarken içeriye giren üç erkeği gören Koray içlerinden bir tanesinin Ezgi'ye olan bakışlarını da fark etmişti. Yanlarından geçerlerken elini kızın ince beline dolayıp onu biraz kendisine çekmiş ve kıza doğru yürüyen adamdan uzaklaştırmıştı. Arkasını dönüp çatık kaşları ile arkasını dönmüş onlara bakan adama baktı. Kısık sesle adama söylendiğinde yemek yedikleri yerden çıkmışlardı.

"Yüzsüz herif bir de arkasını dönmüştü."

Ezgi ise Koray'ın ani hareketini başta anlayamasa da sonrasında üzerine gelen adamı fark etmiş ve hareketine anlam vermişti. Bu yüzden bir şey deme gereği duymadan Koray'ın onu yönlendirmesine izin verdi. Park ettikleri arabanın yanına gelip içine bindiklerinde belki arabada uyuyordur dediği Yankı' yı burada da bulamadığında gergince dudağını ısırdı. Eve gittiklerinde ne olacağını bilmiyordu. Yanaklarını kızartan şey olur muydu, onu hiç ama hiç bilmiyordu.