Dilem

19.

(Meyda, Kaset - Sevmek Güzel)

İyi okumalar ❤️

Doğum Günü (Part I)

İki kız kol kola girmiş mahallenin sokaklarında hararetle konuşa konuşa ilerliyordu. Esmer ve kısa olan kızın kaşları çatılmıştı ve söylediği şeyi desteklemek için varını yoğunu ortaya koyuyordu. Esmer olandan bir hayli uzun ve sarışın olan kız ise soğuk kanlı duruşu ile hızlı hızlı konuşan arkadaşını dinliyor, kaşlarını kaldırıyor ve kısık bir "cık" sesi ile reddediyordu.

"Ne cık cık Sanem ya, niye illa orası olmak zorunda. Hem ben babamdan nasıl izin alacağım?"

"Gül'üm orası olmak zorunda çünkü başka bir yer olamaz. Hem babanı bana bıraksana sen ya, hallederim ben."

Gül gözlerini devirip koluna girdiği kızın kolundan çıktı.

"Sinir oluyorum şu vurdumduymaz haline. Nasıl halledeceksin acaba?"

Sanem sahte bir gıcıklık ile göz kırptı.

"Bana bırak." son heceyi uzatarak söylediğinde Gül'den şahsına hitaben güzel bir küfür duymuş ve sırıtmıştı. Arkadaşını delirtmeyi seviyordu çünkü Gül her şeye hemen sinirlenebilen bir kızdı, Sanem ise onun tam aksiydi, dünya yansa umurunda olmayan biriydi.

" Ellerim kaşınıyor."

"Ay yesinler, yer cücesi seni. Geldik zaten sus artık."

Gül burnundan soluyarak önündeki tamirhaneye girdi ve gözleri direkt olarak muhatabını aradı.

"Enişte!"

Arabanın altında yatan adamı gördüğü gibi seslendiğinde Sanem birkaç saniyeliğine gözlerini kapatmıştı. Bu kızın tez canlılığı ne olacaktı?

Koray ise duyduğu tanıdık ama beklenmedik ses ile girdiği arabanın altından çıkmış ve elindeki anahtarı tulumunun ön cebine yerleştirmişti.

"Kızlar? Hoş geldiniz."

Ayağa kalkıp tamirhanenin girişinde duran iki kıza yürüdü. Etrafında birkaç elemanın dolandığını gördüğünde kızlara kısa bir göz attı. İkisi de her zamanki gibi giyinmişti, Ezgi sağ olsun bu tarza alışmıştı ama alışmayan akbabalar dükkanının önünde tur atıyordu.

"Siz gelin bakayım içeriye."

Kaşlarını çatıp tanıdığı suretlere uyaran bir bakış attı ve onlar hemen başını çevirirken kızları masanın bulunduğu alana yönlendirdi.

Ezgi dükkanına ilk geldiği zamanın ertesi eşraf ile biraz konuşmuş ve karısı olarak tanıtmıştı, zaten Yankı'yı tanıyan ve Koray'ın evlendiğini bilen herkes Ezgi'nin kim olduğunu tahmin etmişti. O yüzden ona yan gözle bakan olmamıştı ama bu kızlar öyle değildi. Etrafındaki insanları severdi Koray ama erkek erkeğe husumet başkaydı, kadınlara bakış açıları bambaşkaydı. Bu yüzden göz dağı vermesi gerekmişti.

"Hayırdır inşallah, hangi rüzgar attı sizi?"

"Enişte bizim konuşmamız gereken çok önemli bir mesela var."

Merakla sandalyeye oturdu ve karışısını gösterip kazıların oturmasını bekledi.

"Ne meselesi?"

"Ezgi'nin doğum günü meselesi."

Koray, Ezgi'nin beş gün sonra doğum günü olduğunu biliyordu, hediye olarak düşündüğü bir şey de vardı ama bu niye bir mesele olmuştu onu bilmiyordu.