Dilem

11.

(Medya, Tarkan - Dudu
Dinleyin 💘)

Azıcık yorum yapmışsınız çok üzüldüm, bu üzgünlüğümü göstermek için tekrar atıyorum bölümü :"(

İyi okumalar ❤️

İki kapaklı vestiyerin yanındaki boy aynasından kendine bakan adamı izliyordu genç kız. Bugün günlerden pazar olduğu için Koray tamirhaneyi açmamış ve kendine izin vermişti. Her hafta bunu yapmasa bile bazen çok yorgun olduğunda bazen de bugünkü gibi özel bir gün olduğunda kendine izin veriyordu. Bugün Koray'ların aile dostları aynı zamanda Koray'ın ilk okul arkadaşı olan adamın düğünü vardı. Bundandır ki Koray daha akşamı bile yapmadan hazırlanmış ve evden çıkmak üzereydi.

Ezgi'nin gözlerindeki, siyah pantolonu ve beyaz gömleği ile oldukça iyi görünen adama bakarkenki parıltıları ona bakan herkes görürdü. (Bu cümle bir garip mi değil mi çözemedim.)

"Saçlarım bir türlü hacimli durmuyor."

Ellerini saçlarından geçirip son kez yakalarını düzelttiğinde daha fazla uğraşmayıp kendi haline bırakmaya karar vermişti.

"Bekle bir dakika."

Ona beklemesini söyleyen kızın ardından ayakkabılarına eğilmiş ve giydikten sonra elinde birkaç şey ile gelen kıza bakmıştı.

"Bunlar ne?"

"Saçların için. Eğilsene."

Elindeki sprey şişesini vestiyere bırakıp eğilen adamın saçlarını gelişi güzel geriye doğru attı. Elindeki tarakla güzelce tarayıp, saç çizgisine göre ayırdığında güzel göründüğüne karar verip spreyi aldı.

"Ezgi belim ağrıyor böyle."

Boy farkı yüzünden baya eğilmiş olan adamın haline gülmüş ve elini gözüne tutarak saçlarına spreyi sıkmıştı. Saçların sabitlendiğine karat verdiğinde ellerini saçlarından çekmiş ve kafasını sallamıştı.

"Bitti."

Koray nihayet rahatsız pozisyondan kurutulup aynaya baktığında istediği hacimi kazanan saçlarına baktı. İstediğinden daha iyi olmuştu. On parmağında on marifet dedikleri insan Ezgi olabilirdi.

"Güzel olmuş, eline sağlık fıstık."

Kenarda duran ev hediyesini de aldıktan sonra kapıyı açmış ve tekrardan Ezgi'ye dönmüştü.

"Siz ne zaman geleceksiniz?"

"İpek ablanın yanına gideceğim birazdan. Çocukları anneme bırakalım oğlan evinde yardıma ihtiyaç vardır direkt eve geçelim dedi."

"Tamamdır. Ne zaman hazırlanacaksınız?"

"Ablan oradan kuaföre geçecek, bende buraya gelip hazırlanırım. Sonra İpek abla ve kocası gelip beni alacakmış."

Koray damadın çok yakın arkadaşı olduğu için önce evde sonra düğünün olduğu sokakta olacaktı. Daha doğrusu tüm gün damadın peşinde olacaktı. Bu yüzden ancak akşam düğün sırasında görüşebileceklerdi.

" Sen niye kuaföre gitmiyorsun? "

Ablası gibi Ezgi de pekala kuaförde saçını makyajını yaptırabilirdi.

"Koray ben sevmiyorum kuaför makyajını ya. 30 yaş makyajı yapıyorlar, malzemeleri kalitesiz. Yüzüm çok hassas hemen kızarıyor."

Harçlıklarını biriktire biriktire aldığı markaların makyaj malzemelerinin yanında mahalle kuaförlerindekiler çok kalitesiz kalıyordu. Bu yüzden kuaförde makyaj yaptırmayı hiç sevmiyordu.