İZ 'Tamamlandı'

~FİNAL~

Arkadaşlar baştan söyleyeyim ani bir final falan değil. Zaten final olacağını da söylemiştim. İşte yok aceleye getiriyorsun yok böyle saçma falan duymak görmek istemiyorum.
Bölüm sonunda eleştirilerinizi tabi ki isterim ve okurum. Onlar sorun değil.

Kitap benim, istedim ve final oldu bu kadar. Akılda kalmaması içinde her şeyi anlattım. Yanımda olanlara sonsuz teşekkürler. Yakında güzel ve özenle yazılmış güzel bir proje ile karşınıza çıkacağım. Sırlarla dolu ve birazda +18 içerik içerecek. Takipte kalın lütfen.

Lütfen okuma listelerinize ekleyin hikayeyi teşekkürler...
Ne olursa olsun sonuna kadar okuyun arkadaşlar ;)

"Öldür o zaman."

"Hayır, sana istediğini vermeyeceğim."

Adam sakince sırıttı. Kadın ona nefretle bakarken ondan intikam almasına izin veriyordu. Karşı çıkmayacaktı belki de onca yıldan sonra ona izin veriyordu. Sadece tek bir şey yapacaktı ondan gitmeden önce bunu yapacaktı ancak burada değil. Bu yüzden genç kadını orada bırakıp küçük kızının yanına gitti ve onu kucağına aldı.

Birazdan burada bir ordu dolusu polis olacaktı bunu biliyordu. Bu yüzden karısının ona seslenmesine aldanmadan hızlıca arka kapıdan çıktı ve kızını arabaya bindirdi. Onun kolunu tutup kendisine öfkeli gözlerle bakan kadına baktı.

"Kızımı benden alamazsın!"

"Eğer istiyorsan güzelim, sende bizimle gelebilirsin."

"Uraz! Kızımı benden alamazsın! Bırak onu! Gelmeyeceğim seninle!"

"Güzelim ya benimle gelirsin ya da kızını sadece ben izin verdiğimde görürsün."

"Bırak onu pislik!"

Bahar, arabaya binen canavara baktığında gözlerinden akan yaşları umursamadan haraketlenen arabanın arkasından koşturmaya başladı. Bir süre sonra hızla yol alan araba gözden kaybolduğunda dizlerinin üzerine düştü ve ağzından acı bir feryat koptu. İçi parçalanıyor yüreği kopuyormuş gibi hissediyordu.

O bunları hak etmemişti. Şimdi de elinden kızı gitmişti, tek hayat kaynağı biricik kızı...

"Lütfen, lütfen onu benden alma. Yaşayamam ben, ölürüm..."

Kendi kendine fısıldarken gökyüzünden gelen sesle başını kaldırdı. Göz yaşlarına karışan yağmur damlalarına baktı. Yağmur damlalarının her biri için bir melek iniyordu. Kadın güldü bir dua etti.

"Allah'ım yardım et. Buradaki tüm meleklerin yaptığı kadar iş omzuma yüklense bile sesimi çıkartmayacağım. Lütfen bana yardım et..."

Gerçekleşmesini istediği tek duasıydı kadının. Gözünden akan yaşlarla yere iyice kapandı. Üzerinin sırılsıklam olması bile umrunda değildi şayet o canını, yüreğini kaybetmişti. Nefes alması gittikçe zorlanırken önüne bir çift yeşil göz geldi. Çilli yanakları ve kızıl saçları olan küçük bir kız çocuğu.

Başını kaldırıp evin olduğu yöne baktığında orada kızını gördü. Arkadaki uçuruma doğru yürüyen kızıyla kaşları çatıldı.

Kızı neden uçuruma doğru yürüyordu?

"Alya! Buraya gel kızım!"