İZ 'Tamamlandı'

12.BÖLÜM

270 oy, 350 yorum

gelmeden diğer bölüm gelmeyecek. Ancak oy geçtiği gibi de atmayacağım, yazmış olursam atarım.

Kahvaltıyı hazırlarken dün ki şansıma binlerce kez şükrettim. Uraz'ın işi çıkmış ve evden gitmişti. Gece yarısı gelmiş ve eve döneceğimizi söylemişti. Bugün eve gidecektik, kızımı özlemiştim. Kahvaltı hazırlamak istemesem de Uraz inadına beni götürmeyebilirdi. Bunu göze almak istemediğim için hazırlamıştım.

Masaya son kez bakıp çayı doldurmaya başladım. Yukarıdan gelen sesler ile onun uyandığını anladım. Kendime çay doldurmadım. Zaten pek içmezdim. Canım hiçbir şey yemek istemiyor sadece kızımı görmek istiyordum, onu çok özlemiştim. Bir gün bile olsa ayrı kalmaya dayanamıyordum.

Uraz geldiğinde bende elimdeki meyve suyunu bir bardağa boşaltıp yerime geçtim. Çok sinirliydi, her zaman böyleydi ama bu sefer yüzünden kini okunuyordu. Gece gittiği işinden dolayı böyle olduğunu anladım. Sinirinden kudurabilirdi, ucu bana dokunmadığı sürece hiçbir sıkıntım yoktu.

Önümdeki yumurtadan biraz yiyip ağzıma birkaç salatalık attım. Meyve suyumu içtiğimde fazlasıyla doymuştum. Ağzımı peçete ile sildiğimde dişlerimi fırçalama ihtiyacı ile bir anlık boşlukla ayağa kalktım.

Bileğimin kırılacak gibi tutulmasıyla geri oturmak zorunda kaldım. Dolan gözlerim ne kadar acı çektiğimi belli etsede Uraz boynunda belirginleşmiş olan damarları hala çok sinirli olduğunu gösteriyordu. Derin bir nefes alıp elimi ondan çekmeye çalıştım.

Daha fazla sıkmasıyla dayanamayarak acı ile inledim. Gözümden yaşlar ufak ufak akarken elimi elinin üzerine koyup çekmeye çalışırken aynı zamanda konuştum.

"Ur..az, acıyor. L..lütfen bıra..k."

"Neden kurallarımı çiğniyorsun?!"

Bağırarak konuştuğunda yerimde sıçradım. Dün kurtulmuştum ama bu sinirle bana her şeyi yapabilirdi. Ona istediği cevapları vermem gerekiyordu. Yoksa ciddi manada canım yanacaktı.

"B..ben bilerek y..yapmadım, ge.çekten. F..farkında değildim, ö..özür dilerim."

"Bir daha olmayacak Bahar! Bir daha asla! Kurallarımın dışına çıkan her kimse ona acımam!"

"T..tamam, bir d..daha olmayacak."

"Güzel, aferin benim karıma."

Elimi sıkmayı bırakıp avuçlarının arasına alarak uzun bir öpücük bıraktı. Etrafı kızarmış olan elimi bıraktığında onu bekledim. İzin almaya bile korkuyordum şuan, yine canımı yakarsa diye. O da sonunda kahvaltısını bitirdiğinde ayağa kalkıp beni de kaldırdı. Şaşkınlıkla ona baktığımda yatak odasına doğru ilerlediğini anladım.

"Uraz sofrayı toplasaydım."

"Toplayacaklar, sen dert etme. Önce Alya'yı almaya gideceğiz sonra sizi eve bırakıp çıkacağım."

"Peki."

Odaya girdiğimizde bana dolabı işaret etmesiyle anlamayarak kaşlarımı çattım. Üzerindeki tişörtü çıkarmasıyla gözlerimi ondan ayırıp başka yerlere odaklandım. Sert sesini duyduğumda irkilip gözlerine baktım.

"Bana bir gömlek ver."

Arkamı dönüp dolabı açtım. Kendin alsana! Elin ayağın yok mu?!

"Bu olur mu?" Elimdeki lacivert gömleğe bakıp yanıma yaklaştı. Çenemden tutmasıyla ona döndüm. Gözlerine bakarken elimdeki gözleği alıp üzerine geçirdi. Bir adım gerileyeceğim zaman elimden tutup beni kendine çekti. Elimi gömleğinin düğmesine getirince demek istediğini anladım.