Chase Once Again [ Billionaire Series #2 ]

CHAPTER 30

CHAPTER 30

LORAINE

        "GOOD MORNING, MISS," bati sa akin ng isang lalaking nakasalamin at may bitbit na mga papel. I'm currently walking pasakay sa exclusive elevator ni Jackson sa main building niya.

"Good morning, young man," bati ko bago tuluyang pumasok sa elevator at magpahatid sa floor ng office ni Jackson.

I called the man wearing glasses 'young man' because he looks about twenty years old. I heard tumatanggap si Jackson ng kahit high school graduates to give them opportunities.

Tumunog na ang elevator, hudyat na nasa tamang palapag na ako. I walked with elegance habang tinatanaw si Jackson na nakakunot ang noo sa binabasa niya.

Oh, I forgot to mention what I'm wearing. I'm in a beautiful red dress. It's not fitted, but it's enough to attract Jackson because of its deep neckline. I'm wearing black stilettos and silver earrings, ring, necklace, and bracelet. Ang buhok ko ay nakalugay lang, pero kinulot ko ang dulo nito.

"Good morning, handsome," bati ko. Nang nagtama ang tingin namin, bahagyang nanlaki ang mata niya.

"What the... What are you doing here?" Gulat niyang tanong. Matamis akong ngumiti sa kanya.

"Visiting you, I think... Have you eaten?" tanong ko bago umupo sa sofa sa mini salas niya. "Or maybe no, ang aga mong umalis kanina, iniiwasan mo ba ako?"

Nanatili siyang nakatingin sa akin pero hindi siya umiimik. Oh my gosh, nagagandahan ba siya sa akin?

"Cat got your tongue? I'm asking you." I said as I arched my brow. Umiwas siya ng tingin.

"Hindi ako kumain." He stated. Umarte akong nagulat.

"Oh! That's what you get because you're avoiding me," tumayo ako at pumunta sa harap ng desk niya.

"Just go home. Nagtatrabaho ako." Iritado niyang sabi. I arched my brow at him.

"I said I'm sorry, Jackson. I was having a very important meeting last night. Akala ko mabilis lang ako matatapos, pero hindi pala. Isa pa, traffic na kagabi. Noong dumating ako sa restaurant, sabi nila nakauwi ka na."

"Having a dinner meeting with Calvin Robustelli?" He sarcastically asked. Natigilan ako. Paano niya nalaman? "How did I know? Shawn saw you having dinner with that asshole." Napalunok ako. Hindi ko napansin si Shawn kagabi.

"Babe, Calvin Robustelli is our biggest client so far—"

"So if I hired you to be my designer, then I will be your biggest client and not him?" Natigilan ako. Tumayo siya kaya napaatras ako. "Answer me."

"Y-yes."

"Tsk. Go home," sambit niya bago umupo ulit sa swivel chair niya.

"Jackson, naman, I said I'm sorry. It wasn't my intention, okay? Akala ko talaga makakarating ako agad." Hindi niya ako pinansin. "Uhm... Hindi mo ba papansinin ang suot ko?"

Natigilan siya sa ginagawa niya pero hindi tumingin sa akin. Yumuko ako sa harapan niya para ipakita sa kanya ang dibdib ko.

"Jackson, look." Hindi siya kumibo at bumalik na lang sa ginagawa. Napairap ako at umayos ng tayo. "How can I make it up to you?" tanong ko sa kanya. Tsaka niya lang ako tinignan. Pinasadahan niya ng tingin ang suot ko.

"Wala. Umuwi ka na." Ngumuso ako bago umupo ulit sa sofa.

Ayokong umuwi. Wala naman akong gagawin sa penthouse namin bukod sa mag-aral magluto. Pwede rin naman akong pumunta kila Brie, pero ayokong iwan si Jackson.