Koi No Yokan

🖤21🖤

Hyunjin'den
Seungmin, Felix ve Jisung'un takıma seçilip Seungmin'in kaptan olduğunu öğreneli bir hafta olmuştu. Bir hafta çok sakin ama antrenman dolu geçmişti.

Hem onların hemde bizim turnuvalarımız yaklaşmıştı. Çok fazla antrenman yapıyorduk. Genelde antrenman vakitlerimiz denk geliyordu. Çünkü koç çok vakit ayırmıyordu sonuçta diğer takımlarda vardı. İkişer ikişer takımlar ile ilgileniyordu.

Yine antrenman zamanıydı. Bizim takımdan biri sürekli oynamak yerine voleybol oyuncularını kesiyordu. Bu rahatsız ediciydi, yedekte bekleyenler oynamak için can atarken bunun böyle davranması hoş değildi.

Bir süre sonra voleybol takımındakilerin rahatsız olduğunu anladım. Özellikle Seungmin çok rahatsız olmuş bir şekilde takıma bir şeyler diyip bizden tarafa bakıyordu.

Mola için işaret verip Seungmin'in yanına gittim. Takıma doğru dönüp "Bir sorun mu var?" dedim. Bir sorun vardı anlamıştım ama yine de onlardan duymam gerekli gibi hissetmiştim.

Seungmin konuştu "Takımından biri sabahtan beri bakmadığı yer bırakmadı. Çok rahatsız edici..." bunları sesli söyleyip kulağıma da bu sefer "Bana o günleri hatırlattı iyi hissetmiyorum" dedi. Sıkıca ona sarıldım.

"Sorunu bildirdiğiniz için teşekkürler. Gerekeni yapacağıma emin olun. Rahatsız olmanızı istemem, sonuçta önümüzde turnuvalar var sizde onlara kafa yormak istoyorsunuz. Bu engelleri ortadan kaldırmam gerek. Siz devam edin ben biraz koç ile konuşayım."

Seungmin'in belinden elimi çekip koçun yanına gittim. Durumu bildirince en iyi yedeklerden birini seçmemi bunları bana bıraktığını söyledi. Cidden mutlu olmuştum böyle düşünmesine.

Çocuğu takımdan çıkarınca sorun yaşatsa da umursamadım. Takıma geri ısınmaya dönmelerini söyledim. O sırada Seungminler de antrenmana geri dönmüştü.
.
.
.

Bir antrenman daha son bulmuştu. Çok yorulmuştum. Belirli sayıda duşa kabini olduğu için bizde voleybol takımı ile aramızda anlaşıp bir gün onlar bir gün biz şeklinde önce giriyorduk. Bugün sıra onlardaydı.

Seungmin çıkıncaya kadar çoğu kişi çıkmıştı. Hatta bizim takımdan girip çıkan bile olmuştu. Büyük ihtimalle benimle daha rahat konuşabilmek için oyalanıyordu. Herkes çıkıp sadece o ve ben kalınca kapısını tıklattım.

"Bebeğim ben şimdi giriyorum, kimse kalmadı. İstersen sende çık giyin" diyip bir duşa kabinine girdim. Kapı sesi duyunca giyinmek için çıktığını anladım. Hızlıca duş alıp çıktım. Giyinmiş oturuyordu.

Giyinmemi beklerken arkasını dönmüştü. Giyinip arkasından sarılıp yanağına öpücük kondurmuştum. Birden arkasını döndü, "Hyunjin herkes ilk öpücüğünü anlatıyor. Sen daha önce öpüşmedin değil mi? Bende onlar gibi ilk öpücüğü birbirimizle paylaşmak istiyorum."

Yavru köpek bakışları ile bunu söylerken ona gülümsedim. Tabiki başkası ile öpüşmedim, arkadaşlarımı bende dinlemiştim ve ilk öpücük özel gelmişti bana.

Ona hayır anlamında başımı salladım. "Ama sanırım şuan ilk öpücüğüm gitmek istiyor." diyip onu kendime çektim. Duygu dolu bir öpücük gerçekleşiyordu. Nefes almak için birbirimizden ayrıldık.

"Im ilk öpücük düşündüğümden daha güzelmiş, yoksa senin çilek dudakların yüzünden mi? Bir daha mı denesek tam anlayamadım ya."

Evet şuan kızarmıştı işte. Ama napayım çok tatlı. Bu sefer kızarmış yanağından öptüm. "Seni seviyorum Minniem." gülümsedi ve "Bende seni çok seviyorum Jinniem" dedi. Kısık ve utanmış sesi ile çok tatlıydı.

Benim Minniem çok tatlı diye bağırıp yanaklarını sıkmaya başlamıştım. O buna gülüyordu. Bir süre sonra bana kızmaya başladı.

"Jin saçların uzun ve sen onları kurutmadın bile. Çabuk gel kurutalım saçlarını yoksa hasta olursun."

Onun kendince kızgın tavırları bana aşırı tatlı gelirken başımı salladım. Onu kıramazdım değil mi yani. Arkama geçip saçlarımı havlu ile kurutmaya başladı.