"How long is forever? Sometimes, just one second"
~Lewis Carroll, Alice in Wonderland~
Μέρος 1ο "η ελευθερία"
"Σε θέλω.. απλά θέλω και άλλες"
Μέρος 2ο "η καριέρα"
"Οι άνθρωποι συνήθως δεν πετυχαίνουν γιατί ανταλλάσσουν αυτό που θέλουν περισσότερο μ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έλλη
Ανοίγω τα μάτια μου, τεντώνω το κορμί μου και ταυτόχρονα κοιτάω τριγύρω μου.
Είναι μεγάλο, είναι πολύ πολύ μεγάλο.
Και επειδή γνωρίζω πόσο πονηρά μυαλά είστε, αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο στο μέγεθος του δωματίου, θέλω να με πιστέψετε.
Ας ξεκινήσουμε από το ταβάνι.. αυτό είναι λευκό. Αλλά όχι το συνηθισμένο λευκό, βασικά δεν έχει τούβλα, αλλά πολυάριθμα καφέ ξύλα ανάμεσα στα οποία παρεμβάλλονται πολλά παράθυρα. Και έχει χιονίσει. Και δεν βλέπω τον μπλε ουρανό, αλλά το λευκό χιόνι.
Σηκώνω την πλάτη μου από το μαλακό στρώμα και κοιτάω την κενή θέση δίπλα μου. Ο Βύρωνας χτες το βράδυ κοιμήθηκε μαζί μου, και δεν εννοώ τις τρεις.. τέσσερις φορές που κάναμε έρωτα μπροστά στο τζάκι. Με το που νύσταξα με πήρε αγκαλιά, ανέβηκε τις σκάλες, με έφερε στο κρεβάτι, και ύστερα ξάπλωσε και αυτός στο πλάι μου.
Και νιώθω την ανάγκη να σας το επισημάνω, αλλά.. δεν συνηθίζω να με κουβαλούν. Χρόνια τώρα στηρίζομαι στα πόδια μου, περπατάω και ανεβαίνω τις σκάλες μόνη μου. Απλά χτες το βράδυ ήταν διαφορετικά, όλα χτες το βράδυ ήταν διαφορετικά.
Κοιτούσα τα μάτια του, χανόμουν μέσα τους.
Γελούσαμε, φιλιόμασταν, δαγκωνόμασταν.
Τον τάιζα στο στόμα, έγλυφε το δάχτυλο μου.
Με κοιτούσε πονηρά, ανέβαινα πάνω του.
Τελείωνα και η ανάσα μου κόβονταν.
Τελείωνε και παρέμενε μέσα μου.
Χτες το βράδυ έζησα το απόλυτο, το ανυπέρβλητο.
Χτες το βράδυ πέρασα την ομορφότερη νύχτα της ζωής μου.
Πετάω το βαρύ πάπλωμα από πάνω μου και μόνο τότε συνειδητοποιώ ότι είμαι ντυμένη με το μακρύ ζιβάγκο του. Το ύφασμα φτάνει μέχρι μια παλάμη πιο κάτω από τα οπίσθια μου και μπορεί να μην κολλάει στο σώμα μου αλλά αγκαλιάζει όμορφα τους γλουτούς μου.
