the road to FOREVER

Κεφάλαιο 76

Ο σερβιτόρος γεμίζει τα ποτήρια μας με το πιο ακριβό κόκκινο κρασί της κάβας. Περιμένω λίγο μέχρι να απομακρυνθεί και.. 

"Σου είπα ότι αυτό που έχεις στον νου σου δεν θα πετύχει" μιλάω με ήρεμη φωνή στον μπαμπά αλλά δεν τον κοιτάω, τα θυμωμένα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω στο πρόσωπο της μαμάς μου. Μόνο αυτή μπορεί να με σώσει. Και το ξέρει. 

"Αν υπάρχει θέληση, τίποτα δεν είναι αδύνατο, γλυκιά μου" η απάντηση έρχεται με μια μικρή χρονική καθυστέρηση. 

Επνέω κοφτά. 

Και συνεχίζω να παρακαλάω την μαμά μου. Με τα μάτια μου. 

"Μα δεν υπάρχει θέληση! Δεν τον θέλω! Τι δεν καταλαβαίνεις?" υψώνω ελάχιστα τον τόνο της φωνής μου, πιάνω το ποτήρι μου και πίνω δυο μεγάλες γουλιές κόκκινου κρασιού. Η βραδιά σηκώνει αλκοόλ. Δεν θα αντέξω διαφορετικά, είμαι σίγουρη. 

"Μα δεν τον ξέρεις καν.. περίμενε μωρό μου να έρθει πρώτα.. να τον γνωρίσεις και είμαι σίγουρος ότι-" 

"Ότι θα είναι και αυτός όπως είναι όλοι τους. Με γυαλιά μυωπίας, να μην σε κοιτούν στα μάτια, να τραυλίζουν, να μην ξέρουν να φερθούν. Και μην με ρωτήσεις από που το συμπέρανα! Θυμάσαι τον Μένανδρο? Τον Περικλή? Ή εκείνον τον γιο αυτού του πολιτικού.. που ούτε καν το όνομα του δεν θυμάμαι.. παρά μόνο ότι σε κάθε ραντεβού μου μιλούσε συνέχεια για τα πολιτικά σχέδια του μπαμπά του" γυρνάω απότομα το κεφάλι μου και τώρα κοιτάω εγώ τον δικό μου μπαμπά, όχι με θυμό, όχι με απογοήτευση, αλλά με υπέρμετρη ικεσία. 

"Θέλω τον σύντροφο μου να τον διαλέξω μόνη μου, μπορώ?" τον ρωτάω με ήρεμη φωνή, και με αληθινό βλέμμα. Διότι κουράστηκα. Είμαι μόλις 17 ετών και όλη μου την ζωή την έχει σχεδιάσει ο μπαμπάς μου. Και δεν πρόβαλα αντίσταση στην επαγγελματική, πίστευα ότι ότι έκανε το έκανε για το καλό μου. Δυσανασχέτησα όταν επενέβη στην προσωπική, διάλεξε τους φίλους μου, όλοι γόνοι καλών οικογενειών, αλλά αυτό που κάνει τώρα, ξεπερνάει κάθε όριο. 

Μα σχέση με προξενιό? 

Για τέταρτη συνεχόμενη φορά? 

"Αγάπη μου, μπορώ να φανταστώ το πως νιώθεις αλλά-" η μαμά μου παίρνει τον λόγο έπειτα από πολλή ώρα σιωπής.

"Τότε γιατί δεν το σταματάς?" την διακόπτω και γυρνάω απότομα το κεφάλι μου να την κοιτάξω. Την τελευταία φορά μου το υποσχέθηκε, θα μιλούσε στον μπαμπά, θα του εξηγούσε ότι η θέση του συντρόφου δίπλα μου δεν θα χρησιμοποιηθεί για να εδραιωθεί αυτός στην κλινική. Τώρα γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο?