the road to FOREVER

Kεφάλαιο 86

Στέλιος

Περνάω το χέρι μου μέσα από τα πυκνά μαύρα μαλλιά μου.

Τοποθετώ το σχεδόν τελειωμένο τσιγάρο στο στόμα μου.

Ρουφάω τον καπνό.

Και συνεχίζω να πηγαινοέρχομαι πάνω κάτω στον διάδρομο, να περπατάω σαν μαινόμενος ταύρος από την ώρα που ξύπνησα. Που σκατά ύπνο έκανα δηλαδή. Απλά έκατσα στο πάτωμα ακριβώς έξω από το δωμάτιο της Ζωής και έκλεισα για δυο ώρες τα μάτια μου. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου, δεν θα διακινδύνευα με τίποτα να μου ξεφύγει.

Για την ακρίβεια.. δεν θα την αφήσω να μου ξεφύγει.

Ποτέ ξανά

"ΣΤΕΛΙΟ ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ" η σπαστική φωνή της γιαγιάς Ζωής ακούγεται από το δίπλα δωμάτιο και εγώ απλά αδιαφορώ. Δεν θα φύγω από τον διάδρομο ούτε για τουαλέτα, ούτε για νερό, ούτε για τίποτα. Δεν θα δώσω στην Όλγα μου την ευκαιρία να το σκάσει, διότι είμαι σίγουρος ότι αυτό περιμένει, την κατάλληλη στιγμή για να την κάνει.

Και εγώ δεν θέλω να πάει πουθενά.

Όχι πριν μιλήσουμε, όχι πριν της πω αυτά που έχω να της πω.

Με πρώτο και κύριο.. ότι απλά την αγαπώ.

"ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΙΑ ΤΑΞΗ, ΣΤΕΛΙΟ ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΩΡΑ!" η γιαγιά Ζωή συνεχίζει να ωρύεται. "ΜΕΓΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΜΑΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΝΙΣΑΦΙ ΠΙΑ"

Ε ωραία, αν είναι μεγάλη και σπαστική και κωλόγρια, ας φωνάξει την μάνα μου να την βοηθήσει, εγώ δεν μπορώ. Και γενικά από εδώ και στο εξής δεν θα μπορώ, θα είμαι πολύ απασχολημένος με το να κερδίσω ξανά το κορίτσι μου. Δεν θα έχω χρόνο για τίποτα άλλο, μα τίποτα απολύτως.

"ΣΤΕΛΙΟΟΟΟΟΟΟΟ"

Στην τελευταία στριγγλιά της γιαγιάς μου, η μαμά μου βγαίνει αστραπιαία από το μπάνιο. Παρατηρώ τις άσπρες σαπουνάδες να τρέχουν στο ημίγυμνο κορμί της, κάτι αυτοκόλλητα να είναι μισοκολλημένα στις γάμπες της και κάτι αγγούρια να πέφτουν από τα μάτια της. Να, να πάει η Άννα να βοηθήσει μέσα την Ζωίτσα, έχει ήδη κόψει τα αγγουράκια! Η μισή δουλειά έχει γίνει.

"Δεν ακούς παιδί μου την γιαγιά σου?" με ρωτάει η Άννα με το που επιβεβαιωθεί ότι η μάνα της ζει. "Σε φωνάζει τόση ώρα.." προσθέτει και έρχεται να σταθεί ξανά δίπλα μου.