the road to FOREVER

Κεφάλαιο 43

Έλλη

"Γεια σου"

"Γεια σου και σε εσένα"

"Εγώ είμαι η Σοφία χαίρω πολύ" 

"Και εγώ η Έλλη" 

"Πρωτεοετής?" 

Κοιτάζω τα δικαιολογητικά στο χέρι μου. 

"Ναι και εσύ?" 

"Ναι.. ελπίζω να μην μας πάρει πολύ" η κοπέλα με τα μακριά σγουρά μαλλιά μου δείχνει την ούρα είκοσι περίπου φοιτητών που περιμένουν μπροστά από εμάς για μια εγγραφή στην γραμματεία της σχολής. 

"Κάτι μου λέει ότι θα περιμένουμε" κανονικά είμαι αισιόδοξη όχι όμως σή- "ΣΙΓΑ ΚΑΛΕ" Ένα μεγάλο ανδρικό σώμα πέφτει πάνω μου, ο καφές στο χέρι μου χύνεται στο πάτωμα, τα δικαιολογητικά επίσης. Ένα συνονθύλευμα λευκού χαρτιού και καπουτσίνο μου προκαλούν το πρώτο κύμα δακρύων, το οποίο έρχεται, το νιώθω. Χριστέ μου! Τα δικαιολογητικά χαρτιά για την εγγραφή μου καταστράφηκαν!

"Συ-συγγνώμη! Χίλια συγγνώμη εγώ δεν-"

Και τότε γίνεται, σηκώνω το βλέμμα μου πάνω του. Δυο καστανά, μεγάλα, αθώα μάτια τα οποία στολίζουν δυο στρογγυλά γυαλιά με κοιτούν και εγώ χάνομαι, χάνομαι μέσα στην μαγεία τους, χάνομαι μέσα στην ομορφιά τους. 

Ένας άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα όμορφος επειδή είναι λεπτός, έχει γυμνασμένο κορμί, έχει ξανθιά μαλλιά ή πράσινα μάτια. Η γοητεία, ισχυρίζεται ο μπαμπάς, πηγάζει από μέσα μας, ο χαρακτήρας μας είναι το δυνατό μας χαρτί, το χαμόγελο είναι η καμπύλη που μας απογειώνει. 

"Νιώθω πολύ άσχημα, συγγνώμη, είμαι ατσούμπαλος, μένεις εδώ? Έχω έρθει με την μαμά μου με το αμάξι, θέλεις να σε πάμε μέχρι το σπίτι ή το ξενοδοχείο? Για να πάρεις τα δεύτερα δικαιολογητικά ή- αν είναι δυνατόν- μόνο μην μου πεις ότι δεν έχεις χαρτιά καβάντζα- θα σου ζητάω συγγνώμη μέχρι να πάρουμε πτυχίο"

Του χαμογελάω. 

Του χαρίζω το πιο μεγάλο και αληθινό χαμόγελο που διαθέτω. 

Και κλείνω για μια στιγμή τα μάτια. 

Διότι θέλω να νιώσω τους χτύπους της καρδιάς μου. 

Χαμογελάω ξανά. 

Σήμερα είναι η μέρα που ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. 

Βγάζω το κεφάλι μου από το νερό και το ακουμπάω πίσω στην ειδική εσοχή. Οι αφροί καλύπτουν όλη την κινούμενη επιφάνεια, το άρωμα βανίλιας γεμίζει την ατμόσφαιρα, γεμίζει και εμένα. Αν και κατά τα άλλα νιώθω άδεια. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου, βιώνω το απόλυτο κενό.