Κεφάλαιο 10

4.1K 341 1K
                                    

Άρης

Παίρνω θέση στην τρίτη σειρά στο κέντρο περιμένοντας την κοντή με τα γυαλιά να σταματήσει να μιλάει. Τόση ώρα την κοιτάω, ειλικρινά, δεν μπορώ να βρω τίποτα το όμορφο πάνω της. Και συγγνώμη, τόσα λεφτά υποτίθεται ότι βγάζουν οι γιατροί, δεν μπορούν να πληρώσουν μια ετήσια συνδρομή σε ένα γυμναστήριο?

"Στους ασθενείς που αλλάξαμε την φαρμακευτική αγωγή σε βαλσαρτάνη και σακουμπιτρίλη πριν την συμπλήρωση του πρώτου 72ωρου από την διακοπή του αΜΕΑ, σημειώθηκε αγγειοοίδημα σε ποσοστό 36% με τον θάνατο να επέρχεται στο 80% αυτών εντός του πρώτου δεκαλέπτου"

Βγάζω για ακόμη μια φορά το πρόγραμμα από την άσπρη υφασμάτινη τσαντούλα και τσεκάρω πότε παρουσιάζει επιτέλους η καύλα μου. Με ανάβει να την ακούω να λέει αυτές τις μαλακίες για καρδιές και εμφράγματα, με ανάβει πολύ. Βέβαια δυστυχώς για εμένα η Άννα μου δεν με αφήνει να την συνοδεύω συχνά στα συνέδρια της. Πραγματικά αναρωτιέμαι το γιατί. 

Κοιτάζω εξεταστικά τον επιβλητικό χώρο γύρω μου.. παντού κυριαρχεί το κόκκινο, το χρυσό και το χοντρό. Γιατροί σου λέει μετά.. σου λένε να αδυνατήσεις, να κόψεις το κάπνισμα και να περιορίσεις τα τηγανητά και οι ίδιοι του δίνουν και καταλαβαίνει. Τι μαλάκες!

"Το περιμένατε ποτέ εσείς ότι θα έφτανε η στιγμή που θα αφήναμε πίσω μας ένα φάρμακο του άξονα για να αντιμετωπίσουμε την καρδιακή ανεπάρκεια?" 

Στρέφω αργά αργά το βλέμμα μου στο πλάι και παρατηρώ τον γέρο με το καφέ κοτλέ κοστούμι να κοιτάει με θαυμασμό την κοντή που παρουσιάζει. 

Σε εμένα μίλησε?

"Η σακουμπιτρίλη είναι η επανάσταση που περιμέναμε εδώ και χρόνια, όποιο συμφέρον και να έχεις από άλλη φαρμακευτική, οφείλεις να το αγνοήσεις για το καλό του ασθενούς σου"

Σε εμένα μίλησε.

Ρολλάρω τα μάτια μου. 

Τι με νοιάζει εμένα αυτή η.. σακούλα.. μπιτρίλα.. πως στον πούτσο την λένε?

"Στα αρχίδια μου τα γράφω τα κωλοφάρμακα σας" του απαντώ και του χαμογελάω γλυκά. Εγώ δεν ήρθα σήμερα στο Macedonia Palace για να κάνω γνωριμίες, αλλά για να πείσω την καρδούλα μου να με συγχωρήσει. Γιατί χτες το βράδυ δεν τα κατάφερα! Τρεις ώρες την παρακαλούσα έξω από το δωμάτιο του ξενοδοχείου της να μου ανοίξει για να μιλήσουμε και εκείνη αδιαφορούσε πλήρως. 

the road to FOREVERWhere stories live. Discover now