the road to FOREVER

Kεφάλαιο 33

Βύρωνας

"Λοιπόν μαμά.." στέκομαι μπροστά από την μητέρα μου και φτιάχνω το διαμαντένιο κολιέ που κάποτε της έκαναν δώρο τα πεθερικά της έτσι ώστε αυτό να είναι σε απόλυτη συμμετρία στον μακρύ, γυμνό λαιμό της. "Θέλω να είσαι γλυκιά και επικοινωνιακή, θέλω να συστηθείς σε όποιον έρθει να σε χαιρετήσει ως μητέρα του αρραβωνιαστικού της κόρης του Θεόφιλου, κατά προτίμηση μην δώσεις πολλές λεπτομέρειες, να αφήνεις πάντα ένα μυστήριο να πλανάται στην ατμόσφαιρα" 

Η μαμά νεύει θετικά. 

Ο μπαμπάς γρυλίζει.

Ο Στέλιος ρεύεται. 

Ήμαρτον

"Να ξέρεις ο Θεόφιλος σε συμπαθεί πολύ" της υπενθυμίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από συνεργάτες μήπως και γλυκάνει κάπως απέναντι του, διότι τόσο καιρό την επηρεάζει ο Άρης και είναι άκρως σφιγμένη με τον μέλλοντα πεθερό μου. "Να έχεις τον μπαμπά συνέχεια αγκαζέ και να τον σταματάς κάθε φορά που πάει να βρίσει ή πάει να κάνει κάτι απρεπές, ναι?" 

"Ναι μωρό μου" η μαμά μου ευτυχώς για το δικό μου καλό συμφωνεί και στρώνει καλύτερα το σμαραγδί μεταξένιο φόρεμα πάνω της. 

"Ναι μωρό μου" ο μπαμπάς μιμείται την φωνή της κοροϊδευτικά. "Αν μου έρθει να κατουρήσωμπορώ να πάω τουαλέτα ή θα χρειαστεί να ξαλαφρώσω μέσα σε καμία γλάστρα?" προσθέτει μες στην ειρωνείακαι προσπαθεί να φτιάξει το παπιγιόν που του αγόρασα ειδικά για την σημερινή περίσταση. 

Μάλιστα

Δεν αρχίζει καλά το βράδυ μας

"Δεν θα ήθελα να δώσω συνέχεια στην εριστική σου διάθεση μπαμπά, ωστόσο πρέπει να προσέχεις" κάνω δύο βήματα στο πλάι και πλέον στέκομαι απέναντι από τον άνδρα που με γέννησε. Μαύρο στο μαύρο, θυμός στον θυμό. "Σήμερα απαιτώ να λάβει τέλος η φήμη που σε θέλει να είσαι αντίθετος με τον γάμο μου, η φήμη που σε θέλει να μην συμπαθείς την Έλενα και την οικογένεια της και -αλίμονο- η φήμη που σε θέλει να είσαι ανώριμος, χυδαίος και διεκδικητικός με την μαμά στον κάθε ένα που έρχεται να σας χαιρετήσει, συνεννοηθήκαμε?" 

Κοιτάω τον μπαμπά βαθιά και έντονα μες στα μάτια και του δίνω να καταλάβει ότι δεν έχει τα περιθώρια για οποιαδήποτε λανθασμένη κίνηση, όχι σήμερα, όχι στην δεξίωση που παραθέτουν οι γονείς της μνηστής μου για την χρυσή τους επέτειο. 

"Άρα να φανταστώ δεν μπορώ να κατουρήσω στις γλάστρες δηλαδή?" ο μπαμπάς μιλάει με το τσιγάρο σφηνωμένο ανάμεσα στα χείλη του, τα χέρια του ακόμη παλεύουν με τον μαύρο φιόγκο.