the road to FOREVER

Kεφάλαιο 26

Στέλιος

"ΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ" 

Ο Άρης ανακάθεται αγχωμένος στον καναπέ. 

"ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΔΥΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ" 

Ο Άρης τρίβει με μανία τα γόνατα του. 

"ΚΑΝΕ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ.. Κ Α Ν Ε  Α Λ Λ Α Γ Η"

Κοιτάω εναλλάξ μια αυτόν και μια την οθόνη. 

Και αυτό το ημίχρονο.. τελειωμό δεν έχει. 

"ΚΑΝΤΕ ΗΣΥΧΙΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΔΙΝΩ ΦΥΣΙΚΗ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ?" ο Βύρωνας φωνάζει.. ή μάλλον όχι.. γκαρίζει.. πρωτοφανές για τα δεδομένα του. Κοιτάζω την κλειστή πόρτα του δωματίου του.. ώρες ολόκληρες τώρα είναι εκεί μέσα με την μαμά και κάνουν επανάληψη την θεωρία.

Πάντως εγώ πέρυσι μόνος μου διάβαζα. 

Δεν με βοήθησε κανείς τους. 

Να τα λέμε και αυτά. 

"Κάνε αλλαγή γαμώ το φελέκι μου γαμώ αφού τον βλέπεις δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του τι τον κρατάς?" πλέον ο μπαμπάς ψιθυρίζει. Και όλα αυτά γιατί? Γιατί το μαλακισμένο δεν θέλει να ακούγονται ούτε οι ανάσες μας στο σπίτι. 

Έλεος! 

Πανελλήνιες δίνει.

Πώς κάνει έτσι?

"Θέλω να σου μιλήσω" 

Δεν μπορώ να περιμένω να τελειώσει το ημίχρονο. 

Τα πράγματα είναι σοβαρά. 

"Όχι" 

Ο Άρης έχει τα μάτια καρφωμένα στην τηλεόραση. 

Σε εμένα το είπε το όχι?

"Ρε μπαμπά είναι σοβαρό αυτό που θέλω να σου πω.. τελείωνε!" του παραπονιέμαι και κουνάω το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο του. 

"Σε άκουσα το μεσημέρι που έλεγες στην μάνα σου ότι θες να σου νοικιάσουμε γκαρσονιέρα στο κέντρο" ο Άρης πίνει λίγη από την μπύρα του, βέβαια τα μάτια του εξακολουθούν να είναι καρφωμένα πάνω στην πουτάνα την γαμωτηλεόραση. "Στέλιο σου πήραμε αυτοκίνητο και σπίτι έχεις συμβιβάσου με αυτό και κόψε τις μαλακίες" 

Σφίγγω δόντια. 

Σφίγγω γροθιές. 

Σφίγγω σώμα. 

"Εσύ όταν ήσουν φοιτητής όμως μια χαρά είχες και δικό σου σπίτι και αμάξι και μηχανή" η φωνή βγαίνει με δυσκολία από μέσα μου, κάτι σαν γρύλισμα ακούγεται. "Για να μην μιλήσω για την βίλα στην Μύκονο.. και εξάλλου που το κακό? Λεφτά υπάρχουν"