Στέλιος
"Κάνε τον κώλο σου πιο κει γαμώ" ο πατέρας μου κουνιέται νευρικά στην θέση του και με πιέζει να κάνω πιο πέρα.
"Αν πάω και άλλο πιο δεξιά η Ζωή θα βγει έξω από το αμάξι" γρυλίζω θυμωμένος και κρατάω αντίσταση. Όχι τίποτα άλλο, η χαζοβιόλα είναι η μοναδική μου αδερφή, την αγαπώ σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν γουστάρω να την κολλήσω στην πίσω πόρτα της μπέμπας μου.
"Και όχι μόνο με διακόπτετε από το διάβασμα μου Σάββατο βράδυ, το κάνετε και για έναν μηδαμινής αξίας λόγο. Έχετε καταλάβει ότι την Δευτέρα γράφω διαγώνισμα στην Χημεία?"
Κοιτάω τον Βύρωνα που κάθεται στην θέση του συνοδηγού όσο πιο δολοφονικά μπορώ. Από την στιγμή που μπήκαμε στο αμάξι και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από το νοσοκομείο δεν σταμάτησε να γκρινιάζει καθόλου το μαλακισμένο.
Ε δίνει Πανελλήνιες σε λίγους μήνες.
Στην πούτσα μας.
"Μηδαμινής αξίας το γεγονός ότι ο πατέρας σου έτρεχε στα επείγοντα του νοσοκομείου σαββατιάτικα?" του επιτίθεται ο Άρης από δίπλα μου. "Κάνε παιδιά να δεις καλό σου λέει μετά"
Αμέσως η Άννα πατάει τέρμα το γκάζι.
Νιώθω μια ζαλάδα..
Νιώθω έναν τρόμο..
"ΠΙΟ ΣΙΓΑ ΡΕ ΜΆΝΑ" της φωνάζω από το πίσω κάθισμα. "JAGUAR ΟΔΗΓΑΣ ΌΧΙ ΤΟ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΓΑΜΩ"
Το νιώθω.. θα μου την διαλύσει την μπέμπα.. η αμαξάρα μου θα αφήσει την τελευταία της πνοή σήμερα.. σήμερα που η μάνα μου απαίτησε να οδηγήσει εκείνη στην επιστροφή.. η καρδιά μου.. δεν.. δεν νιώθω καλά.. έχω ιδρώσει.. μάλλον θα λιποθυμήσω από την ταραχή..
ΑΝ.. λέμε τώρα.. στην περίπτωση που.. που μου διαλύσει την μπέμπα μου.. θα ξεχάσω ότι είναι μάνα μου.. 116 χιλιάρικα δώσαμε στην τελική.. καλά δεν τα δώσαμε όλα εμείς.. τσόνταρε και ο παππούς κάτι ψιλά μετά από χίλια δυο παρακάλια της Στέλλας αλλά και πάλι.. δεν γουστάρω να πάθει τίποτα ο έρωτας της ζωής μου!!
"ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΤΟ ΦΡΕΝΟ ΘΑ ΜΟΥ ΓΑΜΉΣΕΙΣ ΤΑ ΤΑΚΆΚΙΑ"
Νιώθω την μπέμπα να επιβραδύνει με έναν βασανιστικά αργό ρυθμό.. ο ήχος που ακούγεται κάθε φορά που η Άννα πατάει φρένο.. τι να σας πω.. η καρδιά μου σκίζεται στα δύο.. δεν έχω βιώσει ποτέ άλλοτε τόσο πόνο στην ζωή μου.. και στην τελική.. ωραία είχε νεύρα και ήθελε να οδηγήσει.. εγώ γιατί έκατσα στο πίσω κάθισμα και ο Βύρωνας μπροστά?
YOU ARE READING
the road to FOREVER
ChickLit"How long is forever? Sometimes, just one second" ~Lewis Carroll, Alice in Wonderland~ Μέρος 1ο "η ελευθερία" "Σε θέλω.. απλά θέλω και άλλες" Μέρος 2ο "η καριέρα" "Οι άνθρωποι συνήθως δεν πετυχαίνουν γιατί ανταλλάσσουν αυτό που θέλουν περισσότερο μ...