YARALI GEÇMİŞ

Yaralı Geçmiş 1.Bölüm

Zar zor daldığım uykudan uyanmama sebebiyet veren şey ne kuş cıvıltıları nede alarm sesiydi. Uykudan uyanmamın sebebi abim Alpaslan'ın bağırması ve Hulusi amcanın ona kızmasıydı..

"Hadi Almira hadi Abicim yeter uyan artık neredeyse öğlen oldu kahvaltı için seni bekliyoruz"

 Alparslan kahve rengi saçlı kahve gözü kemikli yüzü ve yapılı vücudu ile yakışıklı bir adamdı. Bazen onun bu kadar yakışıklı olmasından şikayetçi olmuyor değildim. Sonuçta o benim her şeyimdi ve ben her şeyimi hiç kimseyle paylaşmak istemiyordum. Bence yeterli bir sebepti.

"Alpaslan yeter oğlum sabahtan beri kulağımızın dibinde bas bas bağırıyorsun, bizim ki de  kulak hani. Çok acıktıysan kalk kardeşini uyandır tövbe tövbe"

Hulusi amca  Kırlaşmış saçları mavi gözleri ve sert yüz hatları olmasına rağmen kırışmış göz çevresi ile oda oldukça karizmatik bir adamdı. Hulusi amca genellikle sert ve öfkeli bir adam belki bu kadar sert ve öfkeli olması doğduğu ve büyüdüğü memleketine yani Karadeniz'e bağlıdır bilemiyorum. Her ne kadar sert bir adam olsa bile bize asla o yüzünü göstermez. Hulusi amca ailesine çok bağlıdır bize karşı hep merhamet ve sıcakkanlı oluşunu, onun ailesine olan sadakati ve sevgisini herkes bilir ve bu durumu kimse yadırgayamazdı.

Hulusi amca abime bağırdığına göre gerçekten sinirlenmiş olması lazım. Hulusi amca ve abim hala tartışırken siyah yorganımı üstümden atmış banyoya doğru yol alıyordum. Banyom tam benim sevdiğim gibi siyah ağırlıklı tasarlanmıştı. Bu konuda Hulusi amcaya gerçekten minnet duyuyordum çünkü aynı banyom gibi odam, giyinme odası ve spor odamı da kendi tarzıma göre tasarlamıştım. Kapıdan girdiğim an sol tarafımda kalan siyah lavabom, karşıya baktığımda camdan olan dikdörtgen duşa kabinin yan tarafı açıkta kalıyordu ve duşa kabininin kapalı kalan kısmının hemen yanında klozet yer alıyordu. 

Üstümdeki kıyafetleri teker teker çıkararak duşa kabine girip çiçek kokulu duş jelim ile yıkanırken aynı zaman da bugün yapacağım şeyleri düşünüyordum. Dün akşam yemekteyken Hulusi amca bugün için bir yere gideceğimizden bahsetmişti tabi sürpriz olacağından da yapardı arada böyle şeyler yat gezisi veya  herhangi bir yerde tatil planı yapar ve birlikte eğlenceli zaman geçirirdik ama  içimden bir ses bu sefer bu sürprizden hoşlanmayacağımızı söylüyordu...

Hulusi amcanın bizi götüreceği yerden sonra ise Atabeyli  Holding 'de bir hafta önce başvurduğum mimarlık için görüşmeye gidecektim Aslında Hulusi amca beni kendi şirketin de çalışmam için ne kadar uğraşsa bile kabul etmeyip itiraz etmiştim. Kendi  gayretlerimle bir yerlere gelmek istiyordum. Sebebini Hulusi amcaya ve manevi annem olan Ayşima anneye söylediğimde baya tavır yemiş olsam bile fikrimden vazgeçmemiş ve onları ikna etmiştim onlarda benim inat mı inat olduğumu bildikleri için konuyu kapatmışlardı. Abim ise aynı benim gibi gayretiyle bir şeyler yapmak istemiş ve avukatlık bürosu kurarak başarmıştı.

Düşüncelere dalmış banyomu yaparken kapının tıklatılması ile kendime geldim. Evin yardımcısı olan Ayşe abla idi. 

"Efendim Hulusi bey çabuk olmanızı yoksa gideceğiniz yere gecikeceğinizi belirtmemi söylediler"

Ayşe abla ve kocası İsmail abi  beraber neredeyse 5 yıldır bizimle çalışıyordu. Ayşe hanım otuz beş yaşında sarı saçları ve yeşil renkli gözleri ile güzel bir kadındı. Tabi birde evimizin neşesi olan küçük Mert'i unutmamak lazım. Mert Ayşe ablanın iki yaşında olan çocuğuydu yeşil gözlerini annesinden kahverengi saçlarını babasından almıştı ve gerçekten tatlı bir çocuktu.

"Tamam Ayşe abla giyinip geleceğimi söyle"

Ayşe ablaya, Hulusi amcaya ve Ayşima anneye her ne kadar sıcakkanlı davranmaya çalışsam bile asla sıcakkanlı olamıyordum olmaya çalıştığımda ise zaten yapamıyordum bu benim elimde olan bir şey değildi. Her ne kadar aileme ve insanlara duvarlar örmeyi bırakmak istesem bile daha kalın duvarlar ördüğümü fark ettiğimde çabalamayı bıraktım. Bir tek Ağabey'ime  karşı duvarlarım teker teker yıkılıyordu. Abim benim zayıf noktam ve onun için her şeyi yaparım.