YARALI GEÇMİŞ

Yaralı Geçmiş 29. Bölüm

Karşımdaki kabusuma bakarken ne düşünemem gerektiğini bilmiyordum. Her şey onun yüzünden olmuştu.

Akın o buradaydı. 

O gece bana neden sarıldığını bilmiyordum. Bir planı olduğu belliydi. Cihangir'i kapıda gördüğü zaman bana sarılmıştı ve bunun bir şeyin intikamı olduğunu düşünüyordum. 

"Ne oldu çok mu şaşırdın?"

Şu anda şaşırdığımı ona gösteremezdim. Ona göstereceğim tek şey nefretimdi. Karen yanımda soru sorar gözlerle bana bakarken ne yapmam gerektiğinden emin değildim. 

Akın'ın tam karşısında durduğumda Karen'in de arkamdan geldiğini ve iki adım arkamda bir dağ gibi durduğunu biliyordum. Akın beni ve Karen'i alaylı bir şekilde süzdü ve sırıttı. 

"Bakıyorum da Cihangir'i hemen unutmuşuz."

Cihangir ismini duyduğumda hiç bir şey hissetmiyordum. Nefret bile. Akın böyle yaparak canımı acıtacağını düşünüyor olmalı ki bir yılan gibi zehrini saçmaya devam etti. 

"Aslında Cihangir o gece haklıymış." Dediğinde yüzüne yumruk attım. Artık kimse benim canımı yakamazdı. Akın kanayan dudağını elinin tersiyle sildi ve kanlı dişleriyle sırıttı. Karen'in ise sağıma geldiğini görmüştüm. 

"Vavv etkilendim."

"NE DİYORSUN LAN SEN"

Karen kükrediğinde Akın iki adım geri adım attı ama vazgeçmedi. 

"Sen karışma benim muhatabım Almira."

"Ulan." Karen tam ileriye doğru hamle yapacaktı ki onu elimle durdurdum. Karen homurdanarak yapacağı hamleden vazgeçti.

"Akın o gece neden bana sarıldın?"

Sorduğum soruyla Akın yılışıklık yapmayı bıraktı ve ciddileşti.

"Cihangir'in canını yakmak için."

"ONUN CANINI YAKMAK İSTEDİN ÖYLE Mİ? ONUN CANINI YAKACAĞIM DİYE ASIL BENİM CANIMI YAKTIN, BEN KAÇ AY REHABİLİTASYON MERKEZİNDE TEDAVİ GÖRDÜM BİLİYOR MUSUN?"

"Rehabilitasyon mu?" Karen şaşkınlıkla fısıldadığında ona bakmadan Akın'a bakmaya devam ettim. Eğer ona bakarsam ağlamamak için verdiğim çaba boşa giderdi. Akın sırf Cihangir'in canı yansın diye beni arada harcamıştı. 

"AKIN SANA BİR SORU SORDUM."

"O BANA İNANMADI ÇÜNKÜ. KAREDEŞİM DEDİĞİ ADAMA İNANMADI ONA İHANET ETTİĞİMİ DÜŞÜNDÜ VE İNANDI." 

Dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Ne demek istiyordu? 

"Ne demek istiyorsun Akın?" Şaşkınlıkla sorduğum soruyla alayla güldü.

"Muhtemelen sana benim ona ihanet ettiğimi anlatmıştır ama yanlış. Ben ona ihanet etmedim Almira. O kız bana bir oyun oynadı. O kız bir gün yanıma geldi durduk yere bana sarıldı bunu niye yaptığını hala bilmiyorum neyse tahmin ettiğin gibi Cihangir gördü. Bana inanmak yerine o kıza inandı. Bende onun canını yakmak istedim bu kadar."

Acı içinde güldüm. 

"Sende beni onun yanında gördün ve intikamında kullanmak istedin." Akın'ın gözlerine kısa bir an pişmanlık bulaşsa da kendini toparladı ve sessiz kaldı. 

Akın'ın yaptıklarını duyan Karen öne atıldı ve ona yumruk attı. Akın yumruğun şiddeti ile yere düştü. Karen tam tekrar vuracaktı ki ben engel oldum. 

"Karen bırak şunu."

Karen bana baktı ve geri çekildi. Ne kadar geri çekilse de içinde yanan öfke ateşini hissedebiliyordum. Geniş omuzları tıpkı kemikli çenesi gibi kaskatı kesilmişti. Karen işaret parmağını sallayarak tısladı "Seni bir daha Almira'nın yanında görürsem hiç iyi şeyler olmaz."