YARALI GEÇMİŞ

Yaralı Geçmiş 11. Bölüm

Bu adam bana karşı bir şeyler hissediyordu artık bundan emindim...

Oturduğum yerde bir anda dikeldiğimde yaram sızlamıştı ama bunu umursayacak durumda değildim. Bana bir şeyler hissediyordu ve ben bu durumda ne yapacağımı bilmiyordum.  Ona daha mı soğuk davranmalıydım. Onu görünce kalbimin hızlanmasına engel olamıyordum. Bunun ne anlama geldiğini de az çok tahmin ediyordum ama kendime itiraf edemeyecek kadar da korkuyordum.

"Almira"

Sağımdan gelen sesle kafamı o tarafa çevirdiğimde bana seslenen kişinin abim olduğunu gördüm. Telaşla bana yaklaştığında konuşmaya başladı.

"Güzelim niye oturdun, dur bakim yarana dikişleri açılmış mı." Abim beni geri yatırdığında üstümdeki hastane elbisesini yukarı sıyırdı ve yarama baktı .Kanama olmadığını görünce elbisemi düzeltti. Yüzüme bakarak kaşlarını çatıp şüpheyle konuşmaya başladı.

"Yüzün niye bembeyaz olmuş senin, ağrın mı var?"

Az önce olan şeyi abime nasıl söyleyebilirdim ki...

Aklımdaki düşüncelerden kurtulmak için kafamı bir sağa bir sola salladığımda abim muzipliğin hakim olduğu sesiyle konuşmaya başladı.

"Almira delirdin mi güzelim ne yapıyorsun.?"

Abim haklıydı saçma sapan hareketler yapıyordum ve bu hareketler hiç benlik değildi kendime gelmem gerekiyordu. Derin bir nefes alıp alay kokan sesimle konuşmaya başladım.

"He abi delirdim gel beraber hazır hastanedeyken bir doktora gidelim malum senin de kafa pek sağlam değil hem de şiddet eğilimi de var sende onu da bir konuşuruz ne dersin "

Abim bozulduğunda keyifle arkama yaslanmış ve sadece abime karşı kullandığım samimi sesimle konuşmaya başladım." Abi Allah aşkına Agah' ı nasıl o hale getirdin. Onun ne suçu var benim bu halde olmamda" abim bir hışım ayağa kalktı ve sesini oldukça yükselterek

"Bana sakın Onu savunma Almira, şimdilik bir şey yapmadıysam bu sırf sen üzülme diye"

"Ne yani abi bu senin bir şey yapmamış halin mi ? çocuğun yüzü gözü dağılmış. Üstelik sen gayet iyi olduğuna göre sana karşılık vermemiş. Gerçi verseydi eğer senin bu kadar sağlıklı olman imkansız dı onun nasıl dövüştüğünü biliyorum. Hiç şansın yoktu onun karşısında"

Ups bu kadarını söylemesem de olurdu

Nitekim abimin gözleri yerinden çıkacakmış gibi açıldı ve

" Bana bak Almira bak güzelim sakin cevap vermeye çalışacağım" bana parmağını salladığının farkında bile değildi. Gülmemek için yanaklarımı ıssırmaya başladım. Çünkü kıskandığı zaman ve ancak çok sinirlendiğinde bunu yapardı ve ben baya baya damarına basmıştım.

"Birincisi o çocuk değil bildiğin GORİL. "

"İkincisi o beni dövemez .Onun yeteneğini de karşılık vermesini de ben ..... Bak kötü kötü konuşturacaksın beni. Ayrıca o neden sürekli hastanede. Kapıdan ayrılmıyor, bak ben anlamıyorum iki günlük hoca neden senle bu kadar ilgileniyor". evet bunu resmen kendim istemiştim. Resmen kıskançlık damarlarına bastım şimdi bir saat konuşacaktı ve ben sadece dinlemek zorunda kalacaktım. Aferin bana. Derin bir nefes alıp devam etti.

"Hayır git diyorum gitmiyor. Üstüne yürüyorum anlamıyor. Hastane senin mi ? karışamazsın diyor. Adamı evire çevire dövdüm sesini çıkartmadı. Bu işten hiç hoşlanmadım, hayır yarın sen buradan çıkınca eve de mi gelecek. Baştan söylüyorum Almira almam ben bunu eve" Gözlerimi tavana dikip bitirmesini bekledim. Ama bitmiyordu ki "Ayrıca Cihangir midir nedir gelip gelip duruyor. Hayır nerde görülmüş bir patronun çalışanı ile bu kadar ilgilendiği. Senin etrafında dolanıp duruyorlar. Dua etsinler Aysima anneye söz verdim. Sesimi çıkartmıyorum" abim nefes almaya fırsat bulduğunda tam zamanı deyip araya girdim. "Abi Allah aşkına bir sus ne olur sen nasıl bu kadar hızlı ve seri konuşabiliyorsun. Gel bir hemşire çağıralım sana bir sakinleştirici vurduralım valla bak'' Abim şaşkın şaşkın bana baktı.