(Şarkıyı açmanızı öneririm:)
Uyandırdılar beni. Çıkarttılar yataktan. Sanki bunları yaşayan ben değildim. Her şey bir sis perdesinin ardından gerçekleşiyordu. Her şey bulanıktı. Arzu geldi üstümü değiştirdi. Odada iki yabancı vardı. Onlar kimdi? Korkarak geri adım attım.
"A-Arzu onlar kim?"
Arzu gözyaşlarını sildi. Niye ağlıyordu? Çok mu kötü görünüyordum?
"NİYE AĞLIYORSUN ARZU NE YAPACAKSINIZ BANA NİYE GİYDİRDİN BENİ?" Arzu ellerini sakin ol dercesine kaldırdı.
"Sakin ol Almira bak son günlerde krizlerin arttı her şey iyileşmen için."
Kaşlarımı çattım. Ne iyileşmesinden bahsediyordu bu? İyiydim ben. Ne yapacaklardı bana?
"NE YAPACAKSINIZ BANA?"
"Bak Almira sakin olursan söyleyeceğim." Eğer söyleyecekse sakinmiş gibi yapabilirdim. Ama sakinleşemezdim. Ellerim titriyordu, gözlerim yanıyordu, ayakta bile zor duruyordum. Abim neredeydi? Yoksa o da mı beni terk etmişti? Agah neredeydi? O da mı terk etti beni? Niye terk etmesinler ki? Onlara acıdan başka bir şey vermemiştim.
"Tamam tamam sakinim."
Arzu yatağa oturduğunda yanındaki boşluğa vurdu. Yanına oturduğumda bakışlarını yüzümden kaçırdı.
"Almira son günlerde krizlerin arttı ve maalesef buna engel olamıyoruz. Rehabilitasyon merkezinde tedavi göreceksin."
Tedavi göreceksin...
Tedavi göreceksin...
Tedavi göreceksin...
Oturduğum yerden sakince kalktım ve pencerenin önüne gittim. Abimden koparacaklardı beni. Agah'tan koparacaklardı beni. Ayça'dan koparacaklardı beni. Sonradan bulduğum anne babamdan koparacaklardı beni. İstemiyordum. Ailemden tek varlığımdan kopmak istemiyordum.
"Hayır hayır." Dizlerimin üstüne çöktüm ve yüzümü kapattım. Gözlerim yaşlarla doldu. Aktılar sonra birer birer. Yerden kalktım.
"İstemiyorum Arzu."
Arzu benden daha beter gözüküyordu.
"Mecbursun Almira iyileşmek için mecbursun."
"DEĞİLİM BELKİ DE İYİLEŞMEK İSTEMİYORUM SANANE SİZENE." Dediğimde Arzu oturduğu yerden kalktı ve bana sarıldı. Geri çekildim ve koşarak odadan çıktım. Koltukta oturan Abimi, Agah'ı annemi ve babamı gördüğümde duraksasam da koşmaya devam ettim. Onlar arkamdan koşarlarken daha hızlı koştum.
Kaçmam lazımdı
Tam hastaneden çıkacaktım ki güvenlik görevlileri kollarımdan tuttular. Çırpınmaya başladım.
"BIRAKIN BENİ."
"BIRAKIN ONU." Abimin bağırmasıyla güvenlik görevlileri ellerini çektiler. Dizlerimin üstüne düştüğümde artık hıçkırıklarımı durduramıyordum. Abim önümde diz çöktü ve bana sıkı sıkı sarıldı. Onun kokusunu içime çektim. Bırakmayın beni ne olur. Gitmek istemiyorum. İyiyim ben.
"B-bırakmayın beni abi ne olur."
Abim bedeni kasıldığında yalvarmaya devam ettim.
"A-abi iyiyim ben söz kriz geçirmeyeceğim bırakma beni sizden ayrılmak istemiyorum ne olur."
Abim benden ayrıldığında yüzümü ellerinin arasına aldı. Gözlerinin akı kıpkırmızı olmuştu.
"Almira senin için, senin iyiliğin için böyle yapma ne olur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARALI GEÇMİŞ
Novela JuvenilAlmira yaralıydı. Yaraları ruhundaydı. Yaraları bedenindeydi. İnsanlara güvenmiyordu. Sertti, duygusuzdu, umursamazdı, Geçmişinde yaşadıkları onu bu hale getirmişti. Almira geçmişinden kurtulamamıştı. Geçmişi sanki bir girdaptı. Sonra hayatına bir a...
