YARALI GEÇMİŞ

Yaralı Geçmiş 10. Bölüm

AGAH 

Bende Almira'nın hemen arkasından fırladığımda ona yetişmek için koşmaya başladım ama yetişememiş ve gözden kaybetmiştim. 

Yaklaşık on dakika önce sağanak yağmur başlamıştı ve artık pes etmek üzereydim. Tam geri dönecektim ki ilerdeki sokaktan gelen çığlık sesiyle hızla o tarafa koşmaya başladım. Sokağa girdiğimde Almira'yı yerde kanlar içinde bulmayı beklemiyordum.

Daha hızlı koşmaya başladığımda çok geçmeden Almira' nın yanına geldim. Onu inceleyip kanın nerden geldiğini anlamaya çalıştım. Karnından geliyordu karnını hafifçe açtığımda bıçak yarası olduğunu anlamamak imkansızdı. İyide bunu kim neden yapardı ki? Hemen üstümdeki ceketi çıkartıp yaraya tampon yapmaya başladım. Almira  baskının acısıyla inledi bu arada kafasını kucağıma alarak ve hafif hafif tokatlar atarak konuşmaya başladım.

"Almira  kendine gel"

Almira gözlerini çok hafif açtı ve taraklı sesiyle konuşmaya başladı.

"B.. ben hiç bir zaman prenses olmadım" Dedi ve bayıldı. O an kalbimde inanılmaz bir baskı hissettim .Bilmeden neler söylemiştim. Daha fazla oyalanmadan kucağıma aldığımda koşarak ana yola çıktım ve taksi durdurdum. Taksiye bindiğimde hastaneye sürmesini söyledim.

Almira hala baygındı ve çok  kan kaybediyordu yaptığım baskı kanamayı azaltsa da durdurmaya yetmiyordu .Beni duymasını umut ederek sürekli kendini bırakmamasını uyanmasını söylüyordum ama hiç bir tepki vermiyordu.

Yarım saat sonra

Yaklaşık yarım saat önce hastaneye gelmiştik ve Almira'yı ameliyathaneye almışlardı. Fakat Almira'nın son söylediği şeyler kafamın içinde izinsizce dolaşıyor beni büyük bir vicdan azabına sürüklüyordu. Ben neler söylemiştim öyle, nasıl bir anda böyle bir adama dönüşmüştüm. Elimle kafama vururken gelen seslerle kafamı kaldırdığımda Hulusi bey , Alpaslan ve Cihangir'i gördüm. Yanlarında birde gözleri yaşlarla dolu bir kadın vardı. Onları taksideyken aramış ve haber vermiştim.  

Alpaslan gelip yakalarımdan tutarak beni ayağa kaldırdığında bağırmaya başladı.

"SÖYLE KARDEŞİME NE OLDU" Ben cevap vermediğimde daha da bağırarak konuşmaya başladı. "SEN YAPTIN DİMİ? O EVDEN KAÇARCASINA ÇIKTI. SÖYLE LAN SÖYLE NE YAPTIN KARDEŞİME SÖYLE"

Evet her şey benim yüzümden oldu. Alpaslan hala beni sarsarken ellerini yakamdan çekerek konuşmaya başladım.

"Ben böyle olacağını nerden bilebilirdim, sinirlenmiştim sadece ağzıma ne gelirse onu söyledim. Bu kadar büyük bir tepki vereceğini düşünemedim tamam mı "

Yüzüme yediğim yumrukla yere düştüğümde Alpaslan üstüme çıktı ve beni alabildiğine yumruklamaya başladı ben bu muameleyi hak etmiştim. Hiç bir şey yapmadan öylece beklediğimde sağdan yediğim yumrukla başım sola düşünce ameliyathanenin kapısının açıldığını gördüm. Alpaslan'ı üzerimden itip hızla ameliyathanenin önüne geldim. Tam nasıl diye soracaktım ki hemşire telaşla konuşmaya başladı.

"Acil ARH+ kan lazım" Telaşla etrafa bakındığımda Cihangir'in sesini duydum.

"Ben, benim kanım uyuyor"

"Buyurun"

Hemşire önde Cihangir arkada koşar adımlarla gittiler. Çok geçmeden tekrar geri geldiklerinde hemşire hızla ameliyathaneye girmişti.

2 Saat Sonra...

Ameliyathanenin kapısı açıldığında doktor dışarı çıktı, herkes bir anda ayağa kalktı. Hepimiz doktorun etrafında toplandık. Tam nasıl diye soracaktım ki ben soramadan doktor konuşmaya başladı.