YARALI GEÇMİŞ

Yaralı Geçmiş 15. Bölüm

(Bu şarkıyla dinlemenizi tavsiye ederim:))

İnsan sadece uyurken mi kabus görürdü? Uyanıkken kabus göremez miydi? Ben şu an da görüyordum. Bütün gözler bana odaklanmıştı ve ben ilk defa ne yapacağımı bilmiyordum. Ne yapmalıydım? İlk önce toplantı odasından çıkmalıydım. Titreyen vücudum ile sandalyeden kalktığımda Cihangir'e bakarak sessizce konuşmaya başladım.

"C-c-cihangir bey ben benim çıkmam gerekiyor"

Cihangir'in gözlerine odaklanmaya çalıştığımda artık kabus gördüğüme emindim. Karşımda Cihangir değil babam oturuyor bana bakarak konuşuyordu.

"Canım kızım canın acıyor değil mi?" diyor ve kahkaha atarak konuşmasına devam ediyordu.       " Ben geliyorum artık hiç ayrılmayacağız" Dedi ve kayboldu. Ben dehşetle babama yani Cihangir'e bakarken o da telaşla ayağa kalktı ve yanıma gelerek konuşmaya başladı. 

"İyi misin ne oldu?" 

Her şey bulanıktı. Niye bulanıktı ki?

Cevap vermek istiyordum fakat sesimi bulamıyordum. Değilim demek istiyorum sesimi bulamıyor sadece dudaklarımı oynatmakla kalıyordum. Ben hiç iyi değilim hiç olmadım demek istiyorum sesimi yine bulamıyordum. Bakışlarımı telaşla etrafta gezdirdiğimde Merve'nin oturduğu yerde babamı gördüm.

"Güzel kızım benim" Dedi ve yüzümdeki yarayı göstererek konuşmaya devam etti. "Vazgeçtim güzel değilsin" Dedi ve  bana yaklaşarak kahkaha atmaya başladı. 

Geri adımlar atarak odadan çıktığımda arkamdan geliyordu.

"Almira"

Hızlı adımlarla odama gidiyordum ama o da hızlı adımlarla arkamdan geliyordu. Abim evet abimi aramalıydım telaşla telefonumu çıkarıp abimi aramaya başladım ama açmıyordu. Niye açmıyorsun abi? Sana ihtiyacım var. Ne olur aç.

Bir anda yanımda beliren ve benim gibi hızlı adımlar atan küçük kıza baktığımda bana şefkatle bakarak konuşmaya başladı.

"Agah'ı ara" Dedi ve ortadan kayboldu. Evet Agah'ı aramalıydım. Telaşla Agah'ı aradığımda telefon biraz çaldıktan sonra açıldı ve Agah sakin sesiyle konuşmaya başladı.

"Güzelim beni mi özledin?"

Başımı arkaya çevirip baktığımda bana daha da yaklaştığını gördüm ve bir anda sesimi yükselterek konuşmaya başladım.

"YAKLAŞMA"

Ben hala hızlı adımlar atarak odama gitmeye çalışıyordum ama sanki mesafe her adımda daha da çoğalıyordu.

"ALMİRA NE OLUYOR ORADA?"

Agah evet agah telefondaydı beni bu adamdan kurtarırdı. Hem o abiydi abiler kız kardeşlerinin kahramanıydı.

"A-Agah o o geldi yardım et"

"KİM GELDİ ALMİRA NERDESİN SEN"

Neredeydim ben? Gözlerimi hızla etrafta dolandırdığımda şirkette olduğumu hatırladım.

"Şirketteyim Agah ne olur gel"

Agah telaşlı sesiyle konuşmaya başladı.

"TAMAM BAK SAKİN OL BEN GELİYORUM TELEFONU KAPATMA"  Odamın kapısına geldiğimde kafamı arkaya çevirdim ve onun hala bana doğru geldiğini gördüm.

"ALMİRA"

Telaşla odaya girip kapıyı kilitlediğimde kapı dışarıdan zorlanmaya başlamıştı. 

"ALMİRA KAPIYI AÇ"

Geri geri adımlar atarken her adımımda kapım daha da zorlanıyordu. Telaşla etrafa baktığımda kapının hemen yanında duran sandalyeyi gördüm. Ayakkabılarımı çıkarıp o tarafa koştum ve sandalyeyi kapıya dayadım. Artık güvendeydim o adam gelemezdi ama ya gelirse ya kapıyı kırar ve içeri girerse.