DUVAR SURAT

19.Bölüm: Egoist Hamam Böceği

"Sonom sonorlondormo bono."

"SANEMM!"

"Tamam ya bağırma."

"Bağırtma öyleyse."

"Ben mi bağırtıyorum."

"Benim bağırmam için senin ağzını açman yetiyor Sanem."

"Konuşmam bende o zaman."

"Konuşma." Verdiği cevaptan sonra yüzümün düşmesiyle başımı masaya eğdim ve bana bakan duvar surata bakmamak için gözlerimi tek bir noktada sabitledim. Kendisi zorluyor yemek yapmaya sonra kızdıran ben oluyorum. Oldu olacak birinci Dünya savaşı da senin yüzüne çıktı Sanem falan da desin, tam olsun. Ayağa kalktım ve gözleri üzerimde olan duvar suratı mutfakta egosuyla baş başa bırakıp vestiyerden kot ceketimi aldım ardından oturma odasına girip koltuğa uzandım. Evden çıkacaktım ama çıkmam için onun iznine ihtiyacım vardı. Evet sevgili sırdaşım, kendi evimden çıkmak için bile o egoistin iznine ihtiyacım var çünkü izbandut Furkan beni çıkartmıyor. Ama benim izin almam için duvar suratın buraya gelmesi gerekiyor, ben onun yanına gitmem. Hem zaten ben mutfakta oturmak istemiyorum.

On ikinci dakikada oflayarak koltukta oturur konuma gelmiştim ki bey efendi odaya teşrif ettiler. Odadaki boş koltuklar dururken bir de inadına gelip benim yanıma oturması yok mu? Al bir kaşık suda boğ, ama işte dua etsin ki insaflıyım ben.

"Savaş aradı gelirken sana kahveli pasta alacakmış." Kahve ve pastanın aynı cümlede bulunmasıyla açılan gözlerim Yiğit'e döndüğünde tepkime küçük bir kıkırdamayla karşılık verdi.

"Ne zaman gelir."

"Pasta mı Savaş mı?"

"İkisi de. Yok üçü de, Emre gelmiyor mu?"

"Geliyor, üçü de bir saate burada olacak."

"Tamam o zaman. Şimdi ne yapıyoruz biliyor musun duvar surat?"

"Ne yapıyoruz?"

"Ben yarım saat Gizeme gideceğim. İzin vermezsen kaçarım biliyorsun, sende otur keyfine bak burada. Tabii öncelikle beni evden çıkarmalısın sen olmadan kapıdan çıkamıyorum ya hani."

"Niye gideceksin?" Senden kaçıyorum bay somurtkan çokbilmiş. Beni o mutfağa sokup yemek yaptırama diye kaçıyorum. Orada en son annem yemek yaptı öyle de kalacak. Sanki ben hiç mutfakta yemek yapmaya çalışmamışım gibi çokbilmişlik yapıy- tamam çalışmadım o mutfakta yemek yapmaya ama yapamıyorum elimde değil. O mutfakta hala annemin yemeklerinin kokusu var.

"Sen demedin mi toparlan artık kendine gel diye Yiğit. Az önce aradı beni çağırdı biraz oturup dertleşeceğim belki."

"Benimle dertleş Sanem, evden çıkmana gerek yok."

"Ya belki kızsal bir konu konuşacağız."

"Lan biz seninle gayet kızsal bir konuyla tanışmadık mı? Benimle dertleş sen."

"Yiğit hadi ama sadece otuz dakika. Bak yeni kriz geçirdim ev üstüme üstüme geliyor, daralıyorum."

"Bahçeye çık Ali ile sohbet et, Furkan a karış ne yapıyorsan yap kızım orası da dışarı."

"Yiğit iyi değilim diyorum evden çıkmaya ihtiyacım var yarım saat bile olsa." Önüne döndü ve birbirine geçirmiş olduğu parmaklarını kütletti.

"Yarım saat sadece, otuz birinci dakikada evi basarım ona göre."

"Hıhı basarsın." Koltuğun kenarından aldığım kot ceketimi üzerime giydim ve saçlarımı ellerimle düzelttim."