DUVAR SURAT

YAVUKLUSU

Selammm. Bu sıralar çok yoğunum bebeklerim bölümler bu yüzden gecikiyor inanın elinden geldikçe her boş vaktimde yazmaya çalışıyorum. Bazı arkadaşlarımız mesajla Sanemin elindeki anahtarla ne bulacağını tahmin etmeye çalışmış hepinize cevap vermedim üzgünüm. Yalnız şunu söylemek istiyorum mesaj atan arkadaşlar gerçekten hayal gücünüze hayran kaldım benim bile aklımda yoktu onlar😂😂 Ama hala bilen çıkmadı. Neyse yine çook uzattım hadi kitaba geçelim.

Bölümü sudemastw40 isimli takipçime ve asyayl_32 isimli kullanıcıya ithaf ediyorum. İYİ Kİ VARSINIZ ÇİÇEKLERİM ❤️😘

Evin bahçesine yaklaştığımda çantamdan telefonumu almak için durdum tam telefonumu çıkaracaktım ki kapının önündeki kaldırıma oturan Emre'yi görünce telefonumu çıkarmama gerek kalmadı. Hava yeni yeni aydınlanmak üzere gibi dışarıda tek bir insan bile yok. Gerçi bu evin etrafında ev yok ki insan olsun. Allah'ın unuttuğu yere ev yapmışlar. Kapının önüne geldim ve Emre'nin halini görünce kahkaha attım umarım kimse duymamıştır sesimi. Çocuk beni beklerken erinmemiş gidip yastık almış birde kaldırımda ona sarılıp oturarak uyuya kalmış ya. Nasıl güvendim ben bu uykucuya acaba? İyi ki bir saate gelmezsem peşime düşecekti, kaç saattir yokum sabah olmaya başladı çocuğum bir saat bile durmadan uyumuş. Neyse burada beklemesi de bir şey değil mi? Sonuçta sabaha kadar dışarda uyumuş. Şeytan diyor bırak burada kalsın uyanana kadar sonrada beni unuttuğunu hatırlayıp korksun. Ama işte benim bu kalbim kıyamıyor. Başına geçip dürttüm hiç tepki vermedi, elindeki yastığı çekmeye başladım nasıl sıkı sarılmış yastığa gelmiyor mübarek.

"Emre" yastığı sağa sola sallamaya başladım yastıkla birlikte Emre'nin kafası da sallanıyordu.

"Emree"

" Hı" diye ses çıkarıp yastığa daha da sıkı sarıldı. Burada bıraksam kızar mı acaba bana.

"Çok şükür tepki verdin öldün diye bırakıp gidecektim yoksa. Kalk hadi eve girelim"

"Ya anne bırak daha okula çok var" anne mi? Okul mu? Allah'ım ya çocukluğuna mı döndü bu? Birazdan gülmekten kendimi yere atacağım anne dedi bana ya birde suratını büzüştürüyor. Yastığı tüm gücümle çekiştirip elinden aldım ama ne fayda! Bu seferde kollarını birleştirip uyudu, hayatımda hiç bu kadar uykusu ağır bir insan tanımadım ben vallahi. 

"Emree bak ben içeri giriyorum kalacak mısın burada?" diye sesimi yükselterek bağırdığımda başını kaldırıp tek gözünü açtı bir şeyler mırıldanıp tekrar önüne döndü ve gözlerini kapattı. Acaba yatağında olmadığını da mı anlamıyor, o şekilde uyumak çok mu rahat geldi? 

"Emre dediğini anlamadım kalk hadi ya birileri görecek" Elimde ki yastığı diğer elime aldım ve Emre'yi sertçe ileri geri sallamaya başladım, işe yaramadı. Çantamı ve  elimdeki yastığı yere bıraktım, çantamı açarak içinden parfümümü  aramaya başladım yüzüne sıkarsam belk-

"SANEM!!!"

Arkamdan gelen sesin sahibinin kim olduğunu söylememe gerek yok her halde, bu kadar ciddi, bu kadar sert, bu kadar kızgın bir ses tonu Duvar surattan başka kimseye ait olamaz sonuçta değil mi? Kesinlikle öyle... Tek bir kelime ' Bittim' ciddiyim bittim. Ne diyeceğim şimdi ,beni üstüne basa basa uyarmıştı bensiz bu evden dışarı bir adım at ayrılırım senden diye. Hemen düşün Sanem , düşün bir şeyler uydurmam gerek. Dorukla buluştuğumu öğrenirse beni diri diri gömer bu haydut. Elimden çantayı bırakıp yavaşça sesin geldiği yöne, arkama döndüm ve o asker edası sert gözlerle gözlerimi buluşturdum. Bir şey soracağım hayatınızda hiç bir insanın gözünden çıkan alevler gördünüz mü? Ben şu an görüyorum da hem de bildiğiniz alev saçıyor, kahretsin benim yüzümden, yine benim yüzümden sinirlendi. Eminim tekrar o sinirle farkında olmadan canımı yakacak. Yapabileceğim bir şey olmalı ama ne diyeceğim ki? Dişlerini birbirine bastırıp kendini zar zor tutmaya çalışarak konuşmaya başladı.