Unicode
ထယ်ယောင်းကိုပွေ့ချီပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတော့ အိမ်ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းအဖွားက မမြင်ရဟန်သေချာအားရုံစူးစိုက်လှမ်းကြည့်နေသည် ။
"မြေးလေးလား"
"ဖွား ကျွန်တော်"
သူပွေ့ချီလာတဲ့ကောင်လေးက သူဖြစ်ကြောင်းအသံပြုသည် ။
"ဘာဖြစ်လာတာလဲ မြေးလေး"
"ခြေဖဝါးမှာဖန်ကွဲစစူးလာလို့ ဖွား ။ ကျွန်တော်သေချာဆေးထည့်ပေးထားပါပြီ"
ထယ်ယောင်းအစား ဂျုံးဂုပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
"ကျေးဇူးပါ ဆရာရယ်....မြေးလေးရယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း"
ထိုင်နေရာကနေထလာပြီး ထယ်ယောင်းအတွက်နေရာဖယ်ပေးရှာသည် ။ ဂျုံးဂုလည်း အိမ်ရှေ့က ကွပ်ပျစ်လေးမှာထယ်ယောင်းကိုပွေ့ချီထားရာမှချပေးလိုက်သည် ။
"ဆရာ့ကိုထမင်းပို့ဖို့အမြန်ပြေးလာမိတာဖွား...အဲ့တာ မမြင်ပဲတက်နင်းမိလိုက်တာ"
"အော် မြေးလေးရယ် အရမ်းနာနေလား"
"ရတယ်ဖွား ဆရာဆေးထည့်ပေးထားတာသက်သာတယ် ။ အော် ဆရာ ဆေးဖိုးကိုကျွန်တော် သက်သာတာနဲ့လာပေးပါမယ်"
"အာ မဟုတ်တာကိုထယ်ယောင်းကလည်း မယူဘူးရတယ် ။ အနာဆေးထည့်ပေးရုံလောက်ကို"
"ဒါတော့လက်ခံပေးပါဆရာရယ်"
ခေါင်းမာတဲ့ဒီကောင်လေးက မယူမချင်းပြောနေမှာ ။ စိတ်ချမသာအောင်ပဲ ဂျုံးဂု ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။ ထိုအခါမှ မျက်နှာလေးကဝင်းပသည် ။
"ဆရာ ခဏထိုင်နေကျွန်တော် ထမင်းသွားထည့်ပေးမယ်"
"ခြေထောက်ကထောက်လို့မှအဆင်မပြေတာကို"
"ရတယ် ရတယ်ဆရာ ကျွန်တော်သွားတတ်တယ်"
ခြေထောက်တစ်ဖက်ပဲမြေပြင်ထက်ချပြီး ဘေးနားကပစ္စည်းတွေအကုအညီနဲ့ထဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ကောင်လေးကို သူပွေ့ချီဖို့ပြင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းရိပ်မိတဲ့ကောင်လေးက အမြန်ပင်တားတော့သည် ။
"မပွေ့နဲ့တော့နော်ဆရာ ကျွန်တော်တကယ်အဆင်ပြေတယ်"
"ဟောဗျာ ကူတော့တွဲပေးမယ်လေ"
ESTÁS LEYENDO
LOYAL
Fanficအခြေအနေတွေ ကွာခြားခဲ့ပေမယ့် နှလုံးသားချင်းနီးစပ်ခဲ့သည်။ အကယ်၍ ကျီစားတတ်သောကံကြမ္မာသည်သာ ကြင်နာတတ်သောနှလုံးသားတစ်စုံကင်းမဲ့ခဲ့လျှင်....။
