Kamergenoten

Deel 10

Caro POV
Iemand klopte op mij deur. "Yemi. Ik moet gaan. Ik stuur je morgen wel." "Oké. Dagdag Caro'tje!" "Dagdag." En ik legde af. De persoon bleef maar kloppen op de deur. "Ja! Kom binnen!" De deur ging open. Het waren Liam en Camille. "Hey. Sorry dat het zo lang duurde." "Het is niks. We hoorden dat je met Yemi aan het praten was." Zei Camille. Dan ging ze verder. "Hoe is het met hem?" "Goed. Maar kom binnen." De twee kwamen binnen. Cam zette zich op de bureaustoel en Liam op het bed. "Dus.. vertel het verhaal." Zei ik dan. Cam en ik begonnen naar Liam te kijken. "Oké." Hij nam een diepe zucht en begon te vertellen. "De laatste keer dat we elkaar hadden gezien, die dag kwam ik thuis toen ik ineens allemaal dozen en koffers zag staan. Ik vroeg wat het was en mama zei dat we verhuisden. Ik vond het nog oké totdat ze zei dat ik geen contact meer mocht hebben met jullie. Waarom heb ik twee jaar geleden gevraagd. Er was dus iets gebeurd tussen mijn ouders en jullie ouders (Monique en Bart). Ze hadden altijd al samen een bedrijf maar plots wou Bart het alleen met Monique. Waardoor ze in een grote ruzie kwamen en we dan verhuisden." Ik en Camille waren geschrokken. "Dus.. het is allemaal mama en papa hun fout..?" Vroeg Cam na een lange stilte. "Ik denk het. Maar ik heb het gevoel dat mama me niet het hele verhaal heeft gezegd." Zei Liam als hij naar ons keek. "Ik.. ik weet niet wat te zeggen." "Ik zie het." We begonnen met drie te lachen. "Ik denk wel dat we is met hun moeten gaan praten." "Denk ik ook. Ik had nooit gedacht dat mama en papa zoiets zouden doen." Ik, Cam en Liam praten nog zeker tot zeven uur. Daarna vertrekt Liam en gingen Camille en ik eten.
Vince POV
Het was na zeven uur wanneer Liam vertrok. Daarna kwamen Caro en Camille naar buiten. "Hey. Wat gaan jullie doen?" "Naar de McDonald's! We hebben honger!" Zei Camille vrolijk. Caro begon te lachen. "Mag ik mee?" "Ja. Kom." Scott was er niet. Hij ging op een 'date'. Ik en de meisjes gingen met de bus naar de McDonald's. "Waar was Scott eigenlijk?" Vroeg Caro. "Hij is op een 'date'." "Met wie?" "Geen idee, ik wou het hem vragen maar hij was plots weg." Ze knikte en keek terug naar buiten. Dan waren we aan de halte en gingen we naar binnen. We bestelden en wachtte tot het klaar was. Als het dan klaar was gingen we aan een tafel zitten en begonnen we te eten. Tijdens het eten waren over vanalles aan het praten. Het was al tien nu acht wanneer we aan het wachten waren op de bus. "Ik ben moe." Begon Camille te zeuren. "Ik ook Cam. Maar we moeten nog wachten tot de bus er is." "Hoelang duurt dat nog?" Ik keek op de app van DeLijn. "Nog 10 minuten." "Nog zo lang!" Ze zuchtte. Na een paar minuten zag ik de bus. "De bus is daar." Camille keek naar bus en stond meteen recht. Er was niet veel volk op de bus dus konden we alle drie zitten. Na een halfuur zaten ik en Caro in de zetel naar tv te kijken. Het was nu ondertussen al negen uur en morgen had ik al les om half negen dus besloot ik maar te gaan slapen. "Ik ga slapen. Tot morgen." "Tot morgen." Zei Caro zonder haar ogen van het scherm te halen. Ik legde me in bed en viel meteen in slaap.
Caro POV
Het was nu al zeker tien uur en ik was echt doodmoe. Maar ik had gewoon geen zin om recht te staan (Ik elke morgen). Na een paar minuten viel ik dan in slaap in de zetel. Geen zin om mijn ogen open te doen en recht te staan...

Omdat ze 2 jaar bestaan x