Kamergenoten

Deel 31

Vince POV
"Slaapt ze?" Ik knikte. "Als een roos. Die reukt naar alcohol." Ze lachtte en ging terug de keuken in. Ik ging mijn kamer in en begon dan huiswerk te maken. Zo moet ik morgen niks doen en kan ik de hele dag voor Caro zorgen.
Na ongeveer een uur riep Camille om te komen eten. Het was gezellig aan tafel, maar zonder Caro erbij viel er niet zoveel te zeggen.
"Ik ga eens checken op onze roos." Ik knipoogde naar hen en wandelde dan haar kamer in. Ik was niet verbaasd toen ik haar daar nog zag te slapen. Hopelijk heeft ze een niet te grote kater morgen. Ik kleedde me uit, deed mijn pyjama aan en legde me naast haar in bed. Ze voelde precies alsof ik naast haar kwam liggen want ze draaide zich naar mij toe en legde haar hoofd op mijn borstkas. "Slaapwel lief." Fluisterde ik zacht. Voor ik ging slapen, waarvoor het eigenlijk nog iets te vroeg was, scrolde ik door apps op mijn gsm.
Volgende ochtend
"Auwww.." Ik werd wakker door gekreun. Ik begon meteen te lachen toen ik wist wie het was. "Kater?" "Nee.." Ik keek haar aan. "Oké ja." Ik glimlachte naar haar. "Moet ik iets gaan halen?" "Graag." Ze knikte. "Komt in orde." Ze glimlachte dankbaar voor ze haar ogen weer dicht deed. Ik wandelde uit de kamer om Camille en Scott al knuffelend te zien slapen op de zetel. Met de tv aan. Ik schudde met mijn hoofd, zette de tv uit en ging de keuken in. Ik pakte wat pilletjes tegen de hoofdpijn en water en ging terug naar Caro. "Heb jij de tv uit gedaan schat?" "Dat was iiiiiik!" En vliegensvlug was ik de living uit. "Vince?!?" Ik lachtte.
"Hier lief, tegen je hoofdpijn." "Danku." Ik knikte naar haar en wandelde dan weer weg. Richting de badkamer.
Caro POV
Zoveel hoofdpijn. Ik drink nooit meer. Nooit. Meer. Vince was weer weg. Maar iets zeggen deed gewoon al pijn aan mijn hoofd. Ik lag het pilletje op mijn tong en dronk dan water. Slikte het door en wachtte tot het begon in te werken. "Lief, ga je je klaarmaken?" Ik zuchtte en nestelde mij in de dekens. "Nee.." Ik hoorde hem lachen. "Komaan." Ik schudde mijn hoofd. "Jawel, komaan lief." "Oké, maar alleen als jij mij brengt naar de badkamer. Ik kan toch niet wandelen." "Aaah, gaat madam zo beginnen?" Ik glimlachte onschuldig. Hij pakte me op en wandelde mij naar de badkamer. In de badkamer zette hij mij op de wc. De wc-bril was wel dicht. "Mijn kleren?" "Die heb je nog aan." Zei hij al knipogend. "Nieuwe?" Ik keek hem aan met puppyoogjes. Hij rolde zijn ogen en ging dan weg. "Vinceeee???" Na twee minuten was hij terug met nieuwe kleren. "Yes. Danku!" "Jaja." "Kom hier jij." Hij kwam dichter staan. Zodra hij dicht genoeg bij mij stond, nam ik zijn t-shirt vast en trok hem naar beneden. Ik kuste hem. Lang. Na een tijdje duwde ik hem zachtjes weg. Onze voorhoofden waren tegen elkaar. "Als danku." "Geef er dan nog maar één." Opnieuw knipoogde hij. "Wanneer ik nog eens danku moet zeggen. En nu, hup! De badkamer uit." We lachten alle twee en hij wandelde dan weg. En nu, aankleden. Als dat lukt.
Het was gelukt! Helemaal alleen. Ik steunde op de lavabo om zo bij de deur te geraken. De deur opendoen ging wel wat moeilijk worden. Ik was bang dat ik ging zakken als ik één arm weg deed. Ik probeerde het wel gewoon. Het kon niet anders. Ik deed het maar. Met veel moeite. Het lukte wel. "Caro? Alles goed?" "Scott! Kan je me helpen?" Scott lachtte en helpte mij richting de zetel...