Kamergenoten

Deel 42

Caro POV
We kwamen beneden aan en ik liet Vince zijn hand los. "Ik ga naar Monique." Hij glimlachte en wandelde weg. Ik liep naar Monique toe. Eenmaal bij haar sloeg ik meteen mijn armen om haar heen. "Oh Carootje. Alles oké?" Ik knikte. "Danku voor die brief." "Schat toch. Kristel heeft dat gevraagd. En voor jou doe ik dat met plezier."
Ik en Monique zaten buiten aan de tafel. "Wist mama dat ze ging sterven?" Ze schudde haar hoofd. "Nee, en dat kan je niet weten. Of toch niet wanneer." Ik knikte. "Maar waarom heeft ze dan die brieven gemaakt?" "Kristel wou dit doen. Vanaf je geboorte heeft ze die brief gemaakt. Gewoon.. voor het geval dat ze zou sterven. En ze heeft ze dan aan mij en Bart afgegeven. Als er iets met Kristel gebeurde moesten wij het afgeven aan jou." "Ik heb mama nooit echt gekend. Maar ik hou zielsveel van haar. Ook van papa." Monique knikte en nam mijn hand vast. "En dat weten zij. Geloof mij." Ik lachte en stond op. "Danku om al die jaren voor mij te zorgen Mon." "Hey, graag gedaan schat." Ik gaf haar een knuffel en zo bleven we toch even staan. We lieten elkaar weer los en gingen weer naar binnen. Binnen liep ik naar Bart toe en gaf hem ook een knuffel. "Danku voor al deze jaren." "Graag gedaan hoor meid." Ik glimlachte en ging naar mijn vrienden toe. "Ah Carootje! Hier ben je. Waar was je?" Ik trok mijn schouders op en glimlachte. "Allee Caro. Zeg op." Ik schudde mijn hoofd nee. Yemi begon te zeuren terwijl ik en Maria begonnen te lachen. "Waar is Kyona?" "Naar huis. Ze vertrekt deze nacht op reis." "Juist. Spijtig dat ze geen afscheid is komen nemen." "Je was bezig met Monique. Ze wou jullie niet storen." Ik knikte.
Later op die avond, 21:15
"Wij gaan ook eens door. Tot binnenkort." Ik zwaaide Maria & Yemi uit. Plots voelde ik armen rond mijn middel en lippen in mijn nek. "Hey." Zei Vince dan. "Hey?" Ik lachte en draaide me om. "Ik hou van jou." "Ik ook van jou lief." Hij gaf mij een kus en trok mij mee naar binnen. "Gaan we slapen? Ik ben moe." Ik geeuwde terwijl ik het zei. Vince knikte en volgde mij. "Slaapwel." "Slaapwel schat." Ik gaf hen een glimlach en vertrok dan samen met Vince naar boven. Nadat we onze pyjama's aan hadden en ons goed hadden gelegd in bed sloot ik mijn ogen. "Slaapwel liefje." Hoorde ik Vince zeggen. Daarna voelde ik een kus op mijn hoofd. Ik glimlachte en legde me wat dichter tegen hem aan. "Slaapwel.."
1 week later, verhuisdag
"Goeiemorgen Mon." "Goedemorgend." Ik nam een kom en vulde die met cornflakes. Daarna deed ik er melk bij en zette me dan aan de keukentafel. "Klaarvoor de verhuis?" "Yep, helemaal. Ik ga jullie wel missen." "Wij jou ook. Het gaat hier een pak stiller zijn. Maar dat zijn we al gewoon." Ik glimlachte en at verder. Nadat ik mijn cornflakes had opgegeten liep ik naar boven en maakte ik mij klaar. Vince kan hier elk moment zijn. Met de verhuiswagen en met zijn vaders. Ik kreeg een melding op mijn gsm en opende hem. Het was Vince. Om te zeggen dat ze er binnen vijf minuten zijn. Dan kan ik nog snel de laatste spullen in mijn koffer steken en die ook naar beneden brengen. Al mijn dozen staan al beneden in de gang. Alleen mijn twee koffers met kleren en schoenen staan nog in mijn lege kamer. Dus nu kunnen die ook naar beneden...