Kamergenoten

Deel 30

Caro POV
"Dus, jij hebt je been gebroken." "Ja, zwaar gebroken. Ik moet binnen een maand terug en als het niet een 'gewone breuk' heeft gedaan dan zal ik moeten worden geopereerd, maar als dat wel is moet ik nog wel in een gips voor 6 weken." Meneer Den Laet knikte. "Dan ga je voor de tijd dat je in het gips zit online les volgen. Of toch op tenminst tot de lift is gemaakt. We gaan je sowieso als eerste op de hoogte brengen als de lift is gemaakt. Maar tot die tijd blijf je online les volgen. Is dat oké?" "Ja, da's prima." "Oké, top. Ik ga al je leerkrachten een mail sturen en dan zal je overmorgen je eerste les terug hebben." "Nog niet morgen?" "Nee, morgen is het een vrije dag, was je het vergeten?" "Juist! Oh sorry, ik was dat helemaal vergeten." Hij lachtte. "Geen probleem hoor." Ik lachtte ook. "Veel beterschap en goed studeren eh." Ik knikte. "Zal ik doen. Dag meneer." "Dag Caroline." Ik had niet graag dat mensen me Caroline noemen maar ik zeg het ook niet omdat Caro meer iets is wat vrienden en familie zeggen. En ja, de directeur is nu niet bepaald een vriend van mij. Laat staan familie. Ik rolde mezelf naar de trappen waar Liam op me wachtte. "Hey!" Zei ik terwijl ik botste tegen zijn voet. "Moet ik ook een gebroken voet hebben Van Beem?" "Oh nee, dat zou heel erg zijn Van Beem." Hij rolde speels met zijn ogen en lachtte. "Kom, ik breng je naar boven." "Top!" Hij pakte me op, zette me boven op de trap, en ging weer naar beneden om mijn rolstoel te halen. Nadat hij mij terug in de rolstoel had gezet duwde hij me verder tot aan de deur van mijn appartement.
Vince POV
Na de lessen
Ik wandelde terug richting thuis. "Vince wacht!" Wie is dat? Ik draaide me om en al snel liep er iemand tegen mij aan. Duidelijk niet verwacht dat ik me ging omdraaien of stoppen. "Sorry! Sorry." "Mia? Hey." "Vince.. hey." "Alles oké?" Ik keek haar vragend aan. Het liefst zou ik nu eigenlijk gewoon naar huis gaan. "Ik had eigenlijk een vraag.." "Vertel." "Zou je.. morgen iets willen gaan drinken? We hebben toch geen les, dus.." "Oh." Ik wil het niet. En daarbij, ik had toch al aan Caro beloofd om ze in de watten te leggen. "Sorry, maar ik kan morgen niet." "Ah, waarom niet?" "Euh, ik heb al plannen morgen." Ze knikte, duidelijk teleurgesteld in mijn antwoord. "Sorry." Ze schudde met haar hoofd. "Nee, het is niks. Andere keer misschien?" Ik knikte. Alhoewel ik van mezelf wist dat ik niet meteen 'ja' zou zeggen. "Dag." Ze zwaaide met haar hand en liep dan weg. Ik wandelde dan ook verder.
"Vince! Oh ik ben zo blij dat jij er bent!" "Euh oké?" Ik keek Camille vragend aan. "Alles goed hier?" "Natuurlijk!" Overtuigd was ik niet. "Heb jij.. gedronken?" "Ik niet, maar nu kan ik eindelijk aan het eten beginnen zonder dat ik op iemand moet letten. Ga je vriendin maar wat helpen. Ze heeft het nodig. Daaaaaag!" Ik niet? Wie dan wel? Ze was ondertussen al verdwenen in de keuken. "Hey lief. Hoe gaat het hi- Caro?!" "Viiiiiiiiinceeeee! Je bent errrrrr." Nu snap ik het. Caro was dronken. Niet Camille. "Wat heb jij allemaal wel niet gedaan eh?" Ze giegelde. "Het was zoooooo saai alleen! En ik had dorst. Dussssssss.." Ze begon te lachen. "Kom, we gaan jou eens in bed leggen. Het is bedtijd." "Maar ik wil nog niet slapen!" "Jawel, komaan lief." Vanaf dat ze onder de lakens lag, waren haar ogen al dicht. Ik schudde met mijn hoofd al glimlachend en wandelde de kamer uit...