Kamergenoten

Deel 48

Vince POV
Na een kwartiertje was iedereen aangekomen. Caro had ondertussen ook al iedereen drinken gegeven. "Het ziet er echt al mooi uit." Bewonderde Camille. "Tja, met een binnenhuisarchitecte heb je dat voor eh." Knipoogde ik terug. Camille glimlachte. "Zullen we aan de tour beginnen?" Vroeg Caro dan. Ik stond op en liep snel naar boven. Even kijken of alles wel klaar is. "Lief?" "Ik kom!" Ik liep snel weer naar beneden. Beneden gaf ik Caro snel een kus en wandelde dan met de rest naar buiten. "We zullen eerst naar de tuin gaan." Zei ik terwijl ik de schuifdeur opendeed. "Dus.. hier is de tuin. Met zwembad voor madame." Knipoogde ik. Iedereen lachte zacht en wandelde wat rond. We moeten wel nog tuinmeubelen kopen. Maar nu is het wel nog wat koud om buiten te gaan zitten. "Gaan we terug naar binnen? Ik heb het koud." "Merel." Camille rolde met haar ogen. Caro lachte en wandelde voorop terug naar binnen. "Camille?" "Ah Vince. Hier." "Danku." Ze glimlachte en volgde de rest dan. Ik had aan Camille gevraagd of ze iets kon afhalen en dat meebrengen naar hier. Een verassing. Voor Caro. Caro was met iedereen even in de keuken dus liep ik snel weer naar boven en stond ik te wachten in onze slaapkamer.
Caro POV
"Hier is badkamer nummer één. Die van de logeerkamer." Ik deed de deur open, het licht aan en ging even aan de kant. "Naar waar gaat die deur?" Vroeg Maria terwijl ze naar de deur in de badkamer wandelde. "Doe maar open." Antwoorde ik. Ik wandelde naar de eerste deur ernaast en deed die open. "Heeeeey!" Maria schrok en lachte. "Naar de logeerkamer gaat die deur." Ik knipoogde en wandelde weer naar de gang. "Dus, hier is de logeerkamer. Er staat, behalve dozen, nog niets in." Ik wandelde verder naar andere kamers. "Hier is mijn bureau." "Wauw Caro. Hij is echt mooi." Camille wandelde vol bewondering de kamer in. Trots keek ik ook rond. "Hiernaast zijn nog twee slaapkamers. Eventuele logeerkamers-" "Kinderkamers zul je bedoelen." Ik schudde mijn hoofd en porde Yemi in zijn zij. "Zover zijn we nog niet." "Nog niet!" Hij knipoogde en glimlachte. Ik rolde mijn ogen en ging verder. "Die twee slaapkamers delen een badkamer. Veel is er niet te zien." Ik stopte voor de deur van mijn & Vince' slaapkamer en opende die. "Wat is hier gebe- liefje? Wat.. wat is dit?" Vince glimlachte en nam mijn handen vast. "Liefste, dit is omdat ik jou graag zie." Ik keek hem vragend aan. "En omdat.." Plots ging hij op één knie zitten. Nee. Oh my- Ik begon al met huilen.
"Lief, ik hou ontzettend veel van jou.
En ik wist vanaf de eerste keer dat ik jou zag dat ik mijn leven alleen wil leven met jou aan mijn zijde. Dus.. Caro, wil jij met mij trouwen?"
Mijn hand was ondertussen al voor mijn mond gegaan. De tranen stroomden veel te snel over mijn gezicht heen. En ik kan geen geluid uitbrengen. Ik wil iets zeggen maar het komt er niet uit. Na een paar seconden begon Vince zijn gezichtsuitdrukking te veranderen. "Caro?" Fluisterde hij. Die trilling in zijn stem. Ik moet iets zeggen.
Vince POV
Haar hand was voor haar mond. De tranen liepen over haar gezicht heen. Maar ze zei niets. Na een paar seconden stilte begon ik stilaan te twijfelen. Wil ze niet? Is het te vroeg? "Caro?" Fluisterde ik met een trillende stem. Haar hand was ondertussen al van haar mond weg. Ze probeerde iets te zeggen maar er komt geen geluid uit haar mond. En toen kreeg ze last met ademen. "Liefje?" Nog steeds probeert ze iets te zeggen maar geluid is er niet. Caro heeft een paniekaanval. Ik nam haar meteen vast en duwde haar hoofd tegen mijn borstkas aan. "Rustig maar." Meteen werd ze kalmer en kreeg ze weer adem. Maar het huilen stopte niet. Plots voelde ik haar lippen op de mijne. Ik kuste terug maar duwde haar na een paar seconden weer weg. "Ja.. ik wil." Fluisterde ze heel stil. "Wat?" Vroeg ik verward. Wat wil ze? "Ik wil met je trouwen." Dom van mij. Ik stel haar nog geen twee minuten geleden de vraag en vergeet het al. "Wa- Oh liefje geweldig!" Ik nam haar op en kuste haar liefdevol. "Proficiat!!" Yemi knuffelde ons alle twee. Ik lachte en keek hem even aan. Als hij ons had losgelaten liet ik Caro zachtjes los en keek haar aan. Er waren nog tranen op haar wangen. Die veegde ik weg en kuste haar voorhoofd dan. "Ik hou ongelofelijk veel van jou Vince." "Ik ook van jou liefje." Ze glimlachte en liet me dan volledig los. "Oh schat toch. Proficiat." Iedereen kwam ons proficiat toewensen. Ze zijn de beste. "Waar is je ring?" Ik nam snel het doosje en opende hem. Ze keek naar de ring en begon weer bijna te huilen. "Hij is zo mooi." Ze nam hem vast en deed hem aan...