Kamergenoten

Deel 12

Caro POV
De volgende ochtend
Ik werd wakker in de armen van Vince. Ik was waarschijnlijk al tijdens de film in slaap gevallen in Vince zijn armen, want dat gebeurd meestal als we een filmavond hebben. Ik ging voorzichtig uit zijn armen zodat ik hem niet wakker maak, aangezien het nog maar half zes is. Ik pakte voorzichtig alle verpakkingen op en ging dan naar de keuken om ze in de vuilbak te gooien. Dan ging ik terug naar mijn kamer om mijn laptop te pakken om dan nog even te werken voor school. Camille is nog in een diepe slaap, en Scott.. geen idee. Ik hoor niets uit zijn kamer. Na een uur kwam Cam uit haar kamer. "Ah. De vroeg vogel is al wakker." Zei ze toen ze me zag zitten in de zetel. "Ja. Al een uur." "Een uur? Ben je zeker dat je genoeg slaap hebt?" "Ja Cam. Heel zeker." "Ik wil gewoon niet dat je vermoeid geraakt." "En dat zal niet gebeuren. Maak je geen zorgen om me." "Je weet dat ik altijd zorgen om je maak." "Dat weet ik. Maar dat is nergens voor nodig." Ze kwam naast mij zitten en zette de tv op. "Dat is ook altijd het eerste ding dat je doet in de ochtend." "Wat? Ik ben net wakker." Ik rolde met mijn ogen (hier gaan we weer). "Ik ben niet zoals jou Caroline'tje." "Noem me niet zo." "Sorry, Caroline'tje." "Cam!" Ze lachte gewoon naar me. Ik deed verder wat ik aan het doen was tot het kwart voor zeven was. Ik ging dan naar mijn kamer en zag Vince nog steeds in een diep slaap. Ik moest hem wel wakker maken, want anders waren we te laat voor de les. Je zou nu misschien denk; "Les begint toch maar pas om half negen? En het is nu nog maar kwart voor zeven. Je hebt nog genoeg tijd!". Maar nee, dat heb ik of beter gezegd, Vince niet. Als je hem zeker geen anderhalf uur op voorand wakker maakt, geraakt hij niet optijd klaar. Jaja, geloof me maar. Hij doet er lang over om zich klaar te maken. Wakker worden duurt al een kwartier. Kleren kiezen dan nog is tien minuten. Kleren aandoen, tanden poetsen en haar goed leggen duurt twintig minuten. En dan nog ontbijten, dat is ook twintig minuten. We komen dan uit op.. 1 uur en vijf minuten! Ik doe er misschien drie kwartier over. Tjonge toch. Toen begon ik hem wakker te maken. "Vince! Wakker worden!" Hij bewoog niet. "Vince! Vince! Vince!" Hij bewoog nog steeds niet. Dan doen we het op deze manier. "VINCE!!" Riep ik als ik op hem sprong. Hij werd meteen wakker. "Ha, eindelijk." "Caro?!" "Wat? Je moest wakker worden!" "Moet je dat daarom zo doen?!" "Ik had wel jou naam al zeker vijf keer geroepen. Je bewoog niet eens." "Dan moet je dat nog steeds niet zo doen." "Sorry meneertje. Maar als je me nu wilt excuseren, ik ga me aankleden." Ik pakte mijn kleren en ging dan naar de badkamer. Als ik na een kwartiertje uit de badkamer kwam zag ik Cam en Vince praten. "Ah. Hij heeft dan toch beslist om uit bed te komen." Cam begon te lachen maar Vince gooide gewoon een kussen tegen mij aan. "Pardon?" "Oeps." Ik rolde mijn ogen en gooide het kussen terug. "Hey!" "Oeps?" Deze keer rolde hij met zijn ogen. Als Cam vijf minuten later de badkamer binnen ging kwam Scott ineens binnen. "Awel. Waar heb jij de hele tijd gezeten?" Vroeg Vince. "Dat gaat jou niet aan." "Ik denk het wel. Ik heb je zeker twee keer gebeld en vijf keer gestuurd. Dus?" Scott keek hem aan en zuchtte...