Kamergenoten

Deel 43

Caro POV
De bel ging. Maar ik was net op de trap aan het sukkelen met mijn dozen. Misschien was twee dozen naar beneden nemen iets te veel. "Mon? Wil jij opendoen?" Riep ik. "Ja!" Ze liep de gang in en deed de voordeur open. "Dag Vince." "Dag Monique." Hij gaf haar een kus op de wang en kwam naar binnen. "Liefje, waarom twee?" Ik glimlachte. Vince lachte en wandelde naar mij toe en nam één doos over. "Hoelang stond je daar al?" "Net eigenlijk." Hij knikte en zette de doos op de grond. Als ook ik de doos op de grond had gezet trok Vince mij naar hem toe en gaf hij mij een kus. "Klaarvoor?" Ik knikte vrolijk en liep weer naar boven. "Wat ga je doen?" Riep hij mij achterna. "Nog dozen halen!" Riep ik terug. Nog.. drie dozen en twee koffers en mijn kamer is zo goed als leeg. Behalve mijn bed, bureau en kast. Alles blijft hier staan. Vince kwam binnen en nam twee dozen op. "En jij mag wel twee dozen?" "Ik ben niet zo onhandig als jou eh." Vince knipoogde en wandelde de kamer weer uit. Ik lachte en nam de laatste doos en volgde hem naar beneden. "Was er nog iets boven?" Ik knikte. "Twee koffers." Nu knikte Vince en ging hij naar boven. Na twee minuten was hij weer beneden met de koffers. Ik wandelde naar buiten en zag Philippe staan. "Philippe!" Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. "Dag Carootje." Olivier kwam vanachter de verhuiswagen gewandeld. "Dag Olivier." "Hey, is alles al beneden? Dan kunnen we inladen." Ik knikte. "Vince is binnen dus hij kan je al helpen." "Jij ook eh." Olivier lachte en wandelde naar binnen. "Ga maar helpen." Ik volgde Olivier naar binnen en zag Vince op de grond zitten. "Oei?" Waarom zit hij nu op de grond? "Welk?" "Waarom zit je op de grond?" Vroeg ik aan hem. "Oh gewoon. Mijn veter was los en ik ben op mijn gat gevallen. Kon mijn evenwicht effe niet houden." Ik lachte en nam een doos. "Ga je mij niet helpen?" Hij keek me met die blik aan. De blik waar ik geen nee kan tegen zeggen. "Ik heb een doos vast." Hij rolde met zijn ogen en stond op. "Ik pak je nog wel." "Hoeft niet." En ik was weer naar buiten. Ik gaf de doos aan Philippe als ik weer bij de wagen was aangekomen. Plots werd ik opgepakt. "Wat- Vince!!" Hij lachte en zette mij weer op de grond. Nadat ik weer op de grond stond kuste hij mij. "Gepakt." Snel knipoogde hij en liep hij weg. Ik liep hem achterna en sprong op zijn rug. "Terug gepakt." Maar het was al weer snel 2-1. Hij liet mij vallen op de grond. Nu wel niet hard. Zachtjes. "Oh! Jij slaapt niet in hetzelfde bed als mij vanavond." "Ma liefje.." Ik schudde mijn hoofd en wandelde weg nadat ik weer een doos had gepakt. "Alstublieft." Philippe glimlachte en nam de doos aan en ik ging weer naar binnen voor de andere dozen. "Liefje, sorry." Ik negeerde hem. Maar.. ik ben niet echt boos. Hoe kan ik nu boos zijn?
Na een dik uur waren alle dozen in de wagen. En Vince heeft me met rust gelaten. Wat ik wel spijtig vind. Hij zat op de trap buiten. Ik zette me naast hem en legde mijn hoofd op zijn schouder. "Sorry dat ik zo deed. Ik was helemaal niet boos." Zei ik dan. "Wat? Waarom deed je dan zo?" Ik lachte en antwoorde. "Voor het 2-2 te laten worden." Ik knipoogde naar hem. "Deugeniet." Hij nam mijn hoofd vast en kustte mijn lippen. "Ik zie je graag." "Ik zie jou graag Vince. Heel graag." Hij lachte en kustte mij weer. "Mag ik nu wel bij jou in bed slapen vanavond?" "Mm.. nee. Sorry." Vince trok een pruillip. "Grapje. Tuurlijk wel. Anders is het zo koud." En ik gaf hem een kus...